گلهای رنگارنگ ۲۶۱

روشنک (گوینده)

خوش آنكه تو باز آیی من پای تو بوسم      

چون سایۀ زلف تو قدم های تو بوسم

هرجا كه  تو روزی  نفسی جای گرفتی     

آنجا روم و گریه كنان جای تو بوسم

اهلی شیرازی       (غزل)

مرضیه (ترانه)

جای آن دارد كه چندی هم ره صحرا بگیرم      

سنگ خارا را گواه این دل شیدا بگیرم

مو به مو دارم سخن ها نكته ها از انجمن ها

بشنو ای سنگ بیابان بشنوید ای باد و باران

با شما هم رازم اكنون

با شما دم سازم اكنون

شمع خود سوزی چو من در میان انجمن          

گاهی اگر آهی كشد دل ها بسوزد

یك چنین آتش به جان مصلحت باشد همان        

با عشق خود تنها شود تنها بسوزد

من یكی مجنون دیگر در پی لیلای خویشم        

عاشق این شور و حال عشق بی پروای خویشم

تا به سویش ره سپارم سر ز مستی بر ندارم

من پریشان حال و دل خوش ، با همین دنیای خویشم

جای آن دارد كه چندی هم ره صحرا بگیرم

سنگ خارا را گواه این دل شیدا بگیرم

مو به مو دارم سخن ها نكته ها از انجمن ها

بشنو ای سنگ بیابان  بشنوید ای باد و باران

با شما هم رازم اكنون

با شما دم سازم اكنون

معینی کرمانشاهی

روشنک (گوینده)

همچو  شمعم  به  شبستان حرم یاد كنید        

یا چو مرغم به  گلستان  ارم  یاد  كنید

روز  شادی همه كس  یاد كند از  یاران       

یاری  آنست كه ما را شب  غم یاد كنید

گر چنان است كه از دلشدگان می پرسید          

گاه گاهی  ز من  دل شده  هم  یاد  كنید

چشم دارم  كه من  خستۀ دل سوخته را    

گاهی  از  چشم  گوهر بار  قلم یاد كنید

بلبل   خستۀ   بی برگ  و  نوا  را   آخر          

به  نسیمِ  گلی  از  باغ  كرم  یاد   كنید

سوخت در بادیه از حسرت آبی "خواجو"

زان جگر سوخته در بیت حرم یاد كنید

خواجوی کرمانی (غزل)

من اگر شكسته عهدم تو وفای خود نگه كن       

به خطای من چه بینی به عطای خود نگه كن

به  درون  نامرادان  منگر  به  تیره  بختی      

تو كه كعبۀ  مرادی  به  صفای  خود  نگه كن

شاعر ناشناس

خوش آنكه تو باز آیی من پای تو بوسم      

چون سایۀ زلف تو قدم های تو بوسم

هرجا كه  تو روزی  نفسی جای گرفتی     

آنجا روم و گریه كنان جای تو بوسم

روی  تو  تصور   كنم  و  لاله  و  گل 

در  حسرت  رخسار  دلآرای  تو  بوسم

هرجا كه  تو روزی  نفسی جای گرفتی     

آنجا روم و گریه كنان جای تو بوسم

اهلی شیرازی       (غزل)

مرضیه (ترانه)

جای آن دارد كه چندی هم ره صحرا بگیرم      

سنگ خارا را گواه این دل شیدا بگیرم

مو به مو دارم سخن ها نكته ها از انجمن ها

بشنو ای سنگ بیابان بشنوید ای باد و باران

با شما هم رازم اكنون

با شما دم سازم اكنون

شمع خود سوزی چو من در میان انجمن          

گاهی اگر آهی كشد دل ها بسوزد

یك چنین آتش به جان مصلحت باشد همان        

با عشق خود تنها شود تنها بسوزد

من یكی مجنون دیگر در پی لیلای خویشم        

عاشق این شور و حال عشق بی پروای خویشم

تا به سویش ره سپارم سر ز مستی بر ندارم

من پریشان حال و دل خوش ، با همین دنیای خویشم

جای آن دارد كه چندی هم ره صحرا بگیرم

سنگ خارا را گواه این دل شیدا بگیرم

مو به مو دارم سخن ها نكته ها از انجمن ها

بشنو ای سنگ بیابان  بشنوید ای باد و باران

با شما هم رازم اكنون

با شما دم سازم اكنون

معینی کرمانشاهی

روشنک (گوینده)

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.