گلهای رنگارنگ ۲۶۵

روشنک (گوینده)

در خم زلف تو از اهل جنون شد دل من          

و اندر آن سلسله عمری است كه خون شد دل من

در ازل با سر زلف تو چه پیوندی داشت         

كه   پریشان  شد  و از  خویش  برون  شد دل من

این همه فتنه مگر زیر سر زلف تو بود          

كه  گرفتار  بدین   سحر  و  فسون   شد   دل  من

پیش  اهل حرم و دیر زبون شد دل من

علی اکبر شیدا(غزل)

مرضیه (ترانه)

باشد از لعل تو یك بوسه تمن تمنای دلم

خدا وایُ  دلم عزیز وای و دلم

می كشم خجلت از این خواهش بی جای دلم

خدا وایُ  دلم  عزیز وای و دلم

عاشق روی توام  بستۀ موی توام کشتۀ خوی توام

جانم آه  ساكن خدا كوی توام

من ندانستم از اول كه تو بی مهر و وفایی

عزیز من كه تو بی مهر و وفایی

عهد نابستن از آن به كه ببندی و نپایی

عزیز من كه ببندی و نپایی

دوستان منعُ  كنندم كه چرا دل به تو دادم

باید اول به تو گفتن كه چنین خوب و چرایی

عزیز من كه چنین خوبُ  چرایی

ای بت چین  ای صنم

حور وش و ماه ُ جبین ای صنم

من از تو دوری نتوانم دگر

كز تو صبوری نتوانم دگر، عزیز دلم

هر كه تو را دید و ز خود دل برید

رفت ز خود  هر كه رُخت را بدید

من از تو دوری نتوانم دگر

كز تو صبوری نتوانم دگر، عزیز دلم

زلف ُ به رخساره چو افشان كنی

حالت جمعی تو پریشان كنی

وایُ به حال دل "شیدا" ی من

من از تو دوری نتوانم دگر

كز تو صبوری نتوانم دگر، عزیز دلم

علی اکبر شیدا

روشنک (گوینده)

سوخت سودای تو سرمایه عمرم ای دوست

می نپرسی كه در این واقعه چون شد دل من

به   تولای   تو   ای   كعبۀ   ارباب  صفا

پیش  اهل   حرم  و  دیر  زبون  شد دل من

علی اکبر شیدا

قوامی (آواز)

طُرّه یار  پریشان چه خوش است

قامت  دوست  خرامان  چه  خوش است

از می عشق دلی مست و خراب

همچو چشم خوش جانان چه خوش است

آن    دل      شیفتۀ     ما   بنگر

در  خم   زلف   پریشان  چه خوش است

یوسف   گم    شدۀ   ما  را  بین

كاندر  آن  چاه  زنخدان  چه خوش است

لذت   عشق  بتم   از   من پرس

تو از آن  بی خبری  كان چه خوش است

تو   چه   دانی  كه  شكر خندۀ او

از  دهان   شكرستان   چه   خوش  است

یار   ساقی  و  "عراقی"    باقی

وه كه این عشق بدین سان چه خوش است

فخرالدین عراقی (غزل)

مرضیه (ترانه)

باشد از لعل تو یك بوسه تمن تمنای دلم

خدا وایُ  دلم عزیز وای و دلم

می كشم خجلت از این خواهش بی جای دلم

خدا وایُ  دلم  عزیز وای و دلم

عاشق روی توام  بستۀ موی توام کشتۀ خوی توام

جانم آه  ساكن خدا كوی توام

من ندانستم از اول كه تو بی مهر و وفایی

عزیز من كه تو بی مهر و وفایی

عهد نابستن از آن به كه ببندی و نپایی

عزیز من كه ببندی و نپایی

دوستان منعُ  كنندم كه چرا دل به تو دادم

باید اول به تو گفتن كه چنین خوب و چرایی

عزیز من كه چنین خوبُ  چرایی

ای بت چین  ای صنم

حور وش و ماه ُ جبین ای صنم

من از تو دوری نتوانم دگر

كز تو صبوری نتوانم دگر، عزیز دلم

هر كه تو را دید و ز خود دل برید

رفت ز خود  هر كه رُخت را بدید

من از تو دوری نتوانم دگر

كز تو صبوری نتوانم دگر، عزیز دلم

زلف ُ به رخساره چو افشان كنی

حالت جمعی تو پریشان كنی

وایُ به حال دل "شیدا" ی من

من از تو دوری نتوانم دگر

كز تو صبوری نتوانم دگر، عزیز دلم

علی اکبر شیدا

روشنک (گوینده)

اين هم چند گلی بود رنگارنگ از گلزار بی همتای ادب ايران. هميشه شاد و هميشه خوش باشيد.