گلهای رنگارنگ ۲۹۹

      
         
         
دکلمه:  آذر پژوهش        
 

بهار و گل طرب انگیز گشت و توبه شكن   

ز دست برد  صبا  گرد  گل  كلاله  ببین

به شادی  رخ گل  بیخ غم ز دل بر كن 

شكنج گیسوی سنبل نگر به روی سمن

 
      حافظ (غزل)
ترانه : مرضیه در دستگاه ماهور می خواند    
       
 

ز فروردین شد شكفته چمن                     

گل نو شد زیب دشت و دمن       

كجایی ای نازنین گل من

بهار آمده با گل و سنبل                                                          

ز بیداد گل نعره زد بلبل

دل بلبل نازك است ای گل                                                       

دل او را از جفا مشكن

بهار از گل سایبان دارد                                                            

دریغا كز پی خزان دارد

خوش آنکس کو یاری جوان دارد                                             

بتی تازه با شراب كهن

دلم گشت از چرخ بوقلمون                                                

چو جام می لب به لب از خون         

غم عشقت شد بر غمم افزون

شد از ستمت ز دست غمت غرق خون دل من     

مجنون دل من محزون دل من لاله گون دل من

نگارا رحمی نما به چشم ترم                                             

كه من از زلفت بتا شكسته ترم

اگر بردم جان از غم دوران                                                        

ز درد فراق تو جان نبرم

عزیز دلم بت چو گلم آبروی چمن                                    

"بهار" مرا خزان منما نازنین گل من

 
دکلمه: آذر پژوهش      
 

دیده  مپوشان  ز  تماشای  گل  

چون گل رخسار دلآرای دوست  

بادۀ  مستانه  بزن  پای  گل

جلوه  كند  روی دلآرای گل

 
      (رهی معیری)
آواز : قوامی در دستگاه ماهور می خواند    
       
 

عزم  آن  دارم  كه  امشب  نیم   مست 

سر   به    بازار    قلندر      بر   نهم 

پردۀ      پندار       می باید       درید   

ساقیا    در   ده   شرابی   دل  گشای             

تو    مگردان    دور   تا  ما  مردوار 

 همچو  "عطار" از جهت بیرون شویم 

پای  كوبان  كوزۀ   دردی  به    دست

پس به یك ساعت ببازم هر چه هست

توبۀ    تزویر     می باید      شكست

هین كه دل برخاست می  بر سر نشست

دور    گردون     زیر   پا   آریم پست

بی جهت    در    رقص  آییم از الست

 
      عطار (غزل)
دکلمه: آذر پژوهش    
 

دیده  مپوشان  ز  تماشای  گل 

چون گل رخسار دلارای دوست

بلبل   شوریده  چو   د لدادگان  

بر   دل  ما   داغ   تمنای  تو  

بادۀ  مستانه  بزن  پای   گل

جلوه   كند  روی دلارای گل

نقد روان داده به سودای گل

بر  دل  او  داغ  تمنای  گل

 
      (رهی معیری)
مرضیه ترانه در دستگاه ماهور می خواند:    
       
 

ز فروردین شد شكفته چمن                     

گل نو شد زیب دشت و دمن       

كجایی ای نازنین گل من

بهار آمده با گل و سنبل                                                          

ز بیداد گل نعره زد بلبل

دل بلبل نازك است ای گل                                                       

دل او را از جفا مشكن

بهار از گل سایبان دارد                                                            

دریغا كز پی خزان دارد

خوش آنکس کو یاری جوان دارد                                             

بتی تازه با شراب كهن

دلم گشت از چرخ بوقلمون                                                

چو جام می لب به لب از خون         

غم عشقت شد بر غمم افزون

شد از ستمت ز دست غمت غرق خون دل من     

مجنون دل من محزون دل من لاله گون دل من

نگارا رحمی نما به چشم ترم                                             

كه من از زلفت بتا شكسته ترم

اگر بردم جان از غم دوران                                                        

ز درد فراق تو جان نبرم

عزیز دلم بت چو گلم آبروی چمن                                    

"بهار" مرا خزان منما نازنین گل من

 
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       

Back to programme page