گلهای رنگارنگ ۳۴۵

بر ما  به  ناز  می نگرد   دلربای ما   

با هیچ كس شكایت جورش نمی كنیم  

ما دل به درد هجر ضروری نهاده ایم  

بر  كوه  اگر  گذر  كند  این آه آتشین    

بیگانه   وار  می گذرد   آشنای   ما

ترسم به گفتگو كشد این ماجرای ما

زیرا كه فارغ است طبیب از دوای ما

بی شك بسوزدش دل سنگین برای ما

بر ما  به  ناز  می نگرد  دلربای  ما   

بی جرم دوست پای ز ما بركشید باز   

بیگانه  وار   می گذرد   آشنای  ما 

تا خود چه گفت دشمن ما در قفای ما

لاله زار با دل خود در حلقه شب سازم و سوزم  

تا نسیم آید از آن صحرا كه جان بازم و سوزم

شمعی و گرد تو بی پروانه پروازم و سوزم    

كه سیه كرده غمت روزم

برق غم بودی و زد سوز غمت شعله به جان

 ای مه رو جز غم كو حاصل من 

لاله چو روید از گِل ما 

داغت نرود از دل ما 

ای شمعی كه زدی شعله به جان 

روشن تو نكنی محفل ما

بر  ما  به  ناز  می نگرد دل ربای ما   

بی جرم دوست پای ز ما بركشید  باز 

با هیچكس شكایت جورش  نمی كنیم   

بیگانه  وار   می گذرد    آشنای   ما

تا خود چه گفت دشمن ما در قفای ما

ترسم به  گفتگو كشد این ماجرای ما

من پروانه صفت پیش تو ای شمع چگل   

خوش بود نالۀ دل سوختگان از سر درد   

گر بسوزم  گنه  من نه خطای تو بود

خاصه دردی كه به امید دوای تو بود

ما دل به درد هجر ضروری نهاده ایم  

بر كوه  اگر  گذر  كند  این  آه  آتشین 

زیرا كه فارغ  است طبیب از دوای ما

بی شك بسوزدش دل سنگین برای ما

به  سر  زلف  دل ربای منی    

گر ببندد  فلك  به صد  گرهم   

هر كسی از گزاف  می گوید     

گر نمانم من ای صنم روزی   

جاودان پادشه شود "عطار"   

به  لب  لعل  جان  فزای  منی

تو به  مویی  گره گشای  منی

كه تویی كز جهان سزای  منی

تو كه جان  منی به جای  منی

گر تو گویی كه  تو گدای  منی

لاله سان با دل خود در حلقه شب سازم و سوزم          

تا نسیم آید از آن صحرا كه جان بازم و سوزم

شمعی و گرد تو بی پروانه پروازم و سوزم              

كه سیه كرده غمت روزم 

برق غم بودی و  زد سوز غمت شعله به جان 

ای مه رو جز غم كو حاصل من                                    

لاله چو روید از گل ما 

داغت نرود از دل ما                                                                        

ای شمعی كه زدی شعله به جان 

روشن تو نكنی محفل ما