گلهای رنگارنگ ۳۵۰

روشنک (گوینده)

به جان پیر خرابات و حق صحبت او  

كه نیست در سر من جز هوای خدمت او

چراغ صاعقه آن شراب روشن باد          

كه زد به خرمن ما آتش محبت او

بیا كه دوش به مستی سروش عالم غیب  

نوید داد كه آن است پیك رحمت او

حافظ (غزل)

پوران (ترانه)

ای نفس خرم باد صبا                      

از بر یار آمده ای مرحبا

قافله شب چو شنیدی ز صبح 

مرغ سلیمان چه خبر از صبا

بار دگر گر به سر كوی دوست      

 بگذری ای پیك نسیمِ صبا

آن همه دلداری و پیمان و عهد               

نیک نکردی كه نكردی وفا

سعدی (غزل)

من ز تو دوری نتوانم دگر                    

كز تو صبوری نتوانم دگر

ای مه من ای بت چین ای صنم       

حوروش و ماه جبین ای صنم

تا به تو دادم دل و دین ای صنم           

بر همه كس گشته یقین ای صنم

من ز تو دوری نتوانم دگر                    

كز تو صبوری نتوانم دگر

هر سحر از عشق تو دم می زنم      

روز دگر می شنوم بر ملا

دوست نباشد به حقیقت كه او          

دوست فراموش كند در بلا

علی اکبر شیدا

روشنک (گوینده)

كس در نیامدست بدین خوبی از دری  

 دیگر نیاورد چو تو فرزند مادری

خورشید اگر تو روی نپوشی فرو رود       

گوید دو آفتاب نگنجد به كشوری

قوامی (آواز)

كس در نیامدست بدین خوبی از دری  

 دیگر نیاورد چو تو فرزند مادری

خورشید اگر تو روی نپوشی فرو رود       

گوید دو آفتاب نگنجد به كشوری

همراه من مباش كه حسرت برند خلق      

در دست مفلسی چو ببینند گوهری

انصاف می دهم كه لطیفان و دلبران

بسیار دیده ام نه بدین لطف و دلبری

كس در نیامدست بدین خوبی از دری

دیگر نیاورد چو تو فرزند مادری

سعدی (غزل)

روشنک (گوینده)

تو شمع مجلس عشقی و شاه عالم جانی  

بناز بر همه عالم كه نازنین جهانی

شاعر ناشناس

پوران (ترانه)

ای نفس خرم باد صبا                      

از بر یار آمده ای مرحبا

قافله شب چو شنیدی ز صبح 

مرغ سلیمان چه خبر از صبا

بار دگر گر به سر كوی دوست      

 بگذری ای پیك نسیمِ صبا

آن همه دلداری و پیمان و عهد               

نیک نکردی كه نكردی وفا

سعدی (غزل)

من ز تو دوری نتوانم دگر                    

كز تو صبوری نتوانم دگر

ای مه من ای بت چین ای صنم       

حوروش و ماه جبین ای صنم

تا به تو دادم دل و دین ای صنم           

بر همه كس گشته یقین ای صنم

من ز تو دوری نتوانم دگر                    

كز تو صبوری نتوانم دگر

هر سحر از عشق تو دم می زنم      

روز دگر می شنوم بر ملا

دوست نباشد به حقیقت كه او          

دوست فراموش كند در بلا

علی اکبر شیدا