گلهای رنگارنگ ۳۵۸

چشمی بدین سو كن 

به من رو كن كه آشفته دلم

 افسانه ام كردی به دیوانه گری

در این جهان یك سر رها دیگر من از آب و گلم                             

دیوانه ام كردی ز آشفته سری

تو كجا من و دل به كجا                                  

بشنو ز صاحب نظران رسم و ره بی خبری 

تو بیا كه كنی ز وفا گاهی                                        

به افسون شدگان  مهری ز صاحب نظری

ز تو آن عهد و پیمان باور كرده دلم                                   

چه كنم جامۀ غم در بر كرده دلم

همه شب همچو شمعی سوزد ز آتش جان                         

سحر از خاك كویت بر سر كرده دلم

سری كجاست كه در آن هوای كوی تو نیست 

"شرف" حكایت بی تابی تو سوخت مرا  

دلی كجاست كه در آرزوی روی تو نیست

مگو مگو كه مرا تاب گفتگوی تو نیست  

دست گیرید و به دستم می گلفام دهید   

تا به دوشم ز خرابات به میخانه برند  

تا  دل  زار  من  آرام   بگیرد   نفسی 

دست گیرید و به دستم  می گلفام دهید   

بادۀ پخته بدین سوختۀ خام دهید

سوی رندان در میكده پیغام دهید

یك نفس مژده ای از وصل دلآرام دهید

 بادۀ پخته  بدین سوختۀ خام دهید

رخ  تو  چگونه  بینم  كه  تو در  نظر  نیایی   

چه كسی تو باری ای جان كه ز غایت كمالت         

خبر تو از كه  پرسم  كه  تو  در  خبر  نیایی

چو به وصف تو در آیم تو به وصف در نیایی

چشمی بدین سو كن 

به من رو كن كه آشفته دلم

 افسانه ام كردی به دیوانه گری

در این جهان یك سر رها دیگر من از آب و گلم                             

دیوانه ام كردی ز آشفته سری

تو كجا من و دل به كجا                                  

بشنو ز صاحب نظران رسم و ره بی خبری 

تو بیا كه كنی ز وفا گاهی                                        

به افسون شدگان  مهری ز صاحب نظری

ز تو آن عهد و پیمان باور كرده دلم                                   

چه كنم جامۀ غم در بر كرده دلم

همه شب همچو شمعی سوزد ز آتش جان                         

سحر از خاك كویت بر سر كرده دلم