گلهای رنگارنگ ۳۵۹
|
|
|
|
|
|
زن ناشناس (گوینده) |
|
|
|
|
|
|
در چهره مهرویان انوار تو می بینم |
در لعل گهرباران گفتار تو می بینم |
|
||
|
در مسجد و میخانه جویای تو می باشم |
در كعبه و بتخانه رخسار تو می بینم |
|
||
|
هرجا كه روم نالم چون بلبل شوریده |
سر تا سر عالم را گلزار تو می بینم |
|
||
|
خون در جگر لاله از داغ تو می یابم |
چشم خوش نرگس را بیمار تو می بینم |
|
||
|
|
|
فیض کاشانی (غزل) |
||
پوران (ترانه) |
|
|
|
||
|
بازآ كه آرام جانی ای امید زندگانی |
|
|
||
|
وصلت جوانی فزاید ای خوشتر از جوانی |
|
|
||
|
گرچه به نامهربانی رانی از كنار خویشم |
|
|
||
|
چشمان مهرآفرینت خواند مرا نهانی |
|
|
||
|
سر كن از طرب بانگ مستی |
|
|
||
|
ای خوشا می و می پرستی |
|
|
||
|
دانی كه دولت چه باشد روی دلكش تو دیدن |
|
|
||
|
در سایه سرو نازت چون سبزه آرمیدن |
|
|
||
|
گه شكوه شام هجران پیش طره تو گفتن |
|
|
||
|
گه مژده جان فشانی از لعل تو شنیدن |
|
|
||
|
سر كن از طرب بانگ مستی |
|
|
||
|
ای خوشا می و می پرستی |
|
|
||
|
ساقی ز جا خیز می در قدح ریز |
|
|
||
|
قامت برافراز شوری بر انگیز |
|
|
||
|
كز دل برد غم و ز جان برد تاب |
|
|
||
|
روی دل افروز موی دل آویز |
|
|
||
|
ای قبله رویت بهشتم |
|
|
||
|
عشق تو باشد سرنوشتم |
|
|
||
|
عمر اگر به عشق و مستی گذرد |
|
|
||
|
به كه در جهان هستی به خود پرستی گذرد |
|
|
||
|
|
|
رهی معیری |
||
زن ناشناس (گوینده) |
|
|
|
||
|
خورشید فلك روشنی از روی تو دارد |
هرجاست گلی نكهتی از بوی تو دارد |
|
||
|
چشمی كه رباید دل خلقی به نگاهی |
آن دلبری از نرگس جادوی تو دارد |
|
||
|
هر عاشق سرگشته كه در دام بلایست |
آشفتگی از حلقه گیسوی تو دارد |
|
||
|
|
|
شاعر ناشناس |
||
قوامی (آواز) |
|
|
|
||
|
صبح دولت می دمد كو جام همچون آفتاب |
فرصتی زین به كجا یابم بده جام شراب |
|
||
|
خانه بی تشویش و ساقی یار و مطرب بذله گو |
موسم عیش است و دور ساغر و عهد شباب |
|
||
|
خلوت خاص است و جای امن و نزهتگاه انس |
این چنین بینم به بیداریست یارب یا به خواب |
|
||
|
شاهد و ساقی به دست افشان و مطرب پای كوب |
غمزه ساقی ز چشم می پرستان برده خواب |
|
||
|
|
|
حافظ (غزل) |
||
زن ناشناس (گوینده) |
|
|
|
||
|
سالها پیروی مذهب رندان كردم |
تا به تدبیر خرد حرص به زندان كردم |
|
||
|
سایه ای بر دل ریشم فكن ای گنج مراد |
كه من این خانه به سودای تو ویران كردم |
|
||
|
|
|
حافظ (غزل) |
||
پوران (ترانه) |
|
|
|
||
|
بازآ كه آرام جانی ای امید زندگانی |
|
|
||
|
وصلت جوانی فزاید ای خوشتر از جوانی |
|
|
||
|
گرچه به نامهربانی رانی از كنار خویشم |
|
|
||
|
چشمان مهرآفرینت خواند مرا نهانی |
|
|
||
|
سر كن از طرب بانگ مستی |
|
|
||
|
ای خوشا می و می پرستی |
|
|
||
|
دانی كه دولت چه باشد روی دلكش تو دیدن |
|
|
||
|
در سایه سرو نازت چون سبزه آرمیدن |
|
|
||
|
گه شكوه شام هجران پیش طره تو گفتن |
|
|
||
|
گه مژده جان فشانی از لعل تو شنیدن |
|
|
||
|
سر كن از طرب بانگ مستی |
|
|
||
|
ای خوشا می و می پرستی |
|
|
||
|
ساقی ز جا خیز می در قدح ریز |
|
|
||
|
قامت برافراز شوری بر انگیز |
|
|
||
|
كز دل برد غم و ز جان برد تاب |
|
|
||
|
روی دل افروز موی دل آویز |
|
|
||
|
ای قبله رویت بهشتم |
|
|
||
|
عشق تو باشد سرنوشتم |
|
|
||
|
عمر اگر به عشق و مستی گذرد |
|
|
||
|
به كه در جهان هستی به خود پرستی گذرد |
|
|
||
|
|
|
رهی معیری |