گلهای رنگارنگ ۳۷۰

آذر پژوهش (گوینده)

علمِ دولت نوروز به صحرا برخاست    

زحمت لشکر سرما ز سر ما برخاست

موسم نغمه چنگ است كه در بزم سبو    

بلبلان را ز چمن ناله و غوغا برخاست

سعدی (قصیده)

پوران (ترانه)

من ندانستم از اول كه تو بی مهر و وفایی 

عهد نابستن از آن به كه ببندی و نپایی

مردمان منع كنندم كه چرا دل به تو دادم   

باید اول به تو گفتن كه چنین خوب چرایی

حلقه بر در نتوانم زدن از بیم رقیبان         

این توانم كه بیایم به محلت به گدایی                                           

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم   

چه بگویم كه غم از دل برود چون تو بیایی

ای كه گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه      

ما كجاییم و در این بحر تفكر تو كجایی

سعدی (غزل)

ثابت ایمانی (گوینده)

مطرب مجلس بساز زمزمه عود           

خادم ایوان بسوز مجمره عود

آذر پژوهش (گوینده)

روز گلستان و نوبهار چه خسبی         

خیز مگر پر كنی دامن مقصود

سعدی(غزل)

شهیدی (آواز)

به دور لاله قدح گیر و بی ریا می باش           

به بوی گل نفسی همدم صبا می باش

 چو غنچه گرچه فرو بستگی است كار جهان

تو هم چو باد بهاری گره گشا می باش

مرید طاعت بیگانگان مشو "حافظ"                

ولی معاشر رندان پارسا می باش

به دور لاله قدح گیر و بی ریا می باش           

به بوی گل نفسی  همدم صبا می باش

حافظ        (غزل)

آذر پژوهش (گوینده)

روان پرور بود خرم بهاری               

كه گیری پای سروی دست یاری

اگر یاری نداری لاله رخسار               

بود یكسان به چشمت لاله و خار

چمن بی همنشین زندان جان است           

صفای بوستان از دوستان است

غمی بر سایه جانان نداری              

اگر جانان نداری جان نداری

بهار عاشقان رخسار یار است           

که هرجا نوگلی باشد بهار است

رهی معیری

پوران       ( ترانه)

من ندانستم از اول كه تو بی مهر و وفایی 

عهد نابستن از آن به كه ببندی و نپایی

مردمان منع كنندم كه چرا دل به تو دادم   

باید اول به تو گفتن كه چنین خوب چرایی

حلقه بر در نتوانم زدن از بیم رقیبان         

این توانم كه بیایم به محلت به گدایی                                           

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم   

چه بگویم كه غم از دل برود چون تو بیایی

ای كه گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه      

ما كجاییم و در این بحر تفكر تو كجایی

سعدی (غزل)

آذر پژوهش (گوینده)

بهار عاشقان رخسار یار است             

که هرجا نوگلی باشد بهار است

رهی معیری

پوران       ( ترانه)

گل آمد و صفای بهار آورد                  

ساقی بیا كه مستی به كار آورد

خوشتر ز می كه در روزگار آورد        

مستی را ببین جوان جهان را

دل برده ام ز دست دلارامی                

دیوانه دل ندید از جهان كامی

ساقی بیا كه با آتشین جامی               

روشن كنی دل عاشقان را

شاعر ناشناس