گلهای رنگارنگ ۳۷۱

آذر پژوهش (گوینده)

این تویی با من و غوغای رقیبان از پس

وین منم با تو گرفته ره صحرا در پیش

باور از بخت ندارم  که تو  مهمان  منی

خیمۀ  سلطنت  آن گاه  فضای  درویش

سعدی (غزل )

به گلستان نروم تا تو در آغوش منی

بلبل ار روی تو بیند هوس گل نکند

سعدی (غزل)

اگر  سروی  به  بالای  تو  باشد

نه  چون  قد  دلآرای  تو  باشد

دو عالم را به یک بار از دل تنگ

برون   کردیم  تا  جای تو  باشد

سعدی (غزل)

الهه (ترانه)

شود آیا كه نسیم بهاری                                                      

پرسد از آن گل خندان ز یاری

كه دل از سینۀ تنگت برون شد                                               

خبر از حال دل من چه داری

مرغ چمن شب ها چو من شور و نوا دارد                               

بر شاهد افسونگری افسانه ها دارد

هر جا که باشد نوگلی گرد دلآرائی

بیچاره عاشق ناله از كار جفا دارد

آخر روا نیست ای یار جانی                                                          

با مهربانان نامهربانی

یک شب از حسرت رویت نخفتم

آتش عشق تو در دل نهفتم

گرچه ترک من مسکین نگفتی

مردم و راز تو با کس نگفتم

تا کی عتاب و سرکشی ای مه کنی با من

تا کی ز ره دل  بر کشی ای           

گفتی نمی داند "رهی" رسم وفاداری

تو بی وفائی ای بت .پیمان شکن یا من

آخر روا نیست ای یار جانی

با مهربانان نامهربانی

رهی معیری

آذر پژوهش (گوینده)

شکسته  جلوۀ   گلبرگ  از بر و  دوشت

      دمیده  پرتو   مهتاب  از  بناگوشت

مگر به دامن گل سر نهاده ای شب دوش

      که آید از نفس غنچه بوی آغوشت

رهی معیری

شهیدی (آواز)

معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا

غمخوارۀ یاران شد تا باد چنین بادا

عید آمد عید آمد و یاری که رمید آمد

عیدانه فراوان شد  تا باد چنین  بادا

مولوی (غزل)

خرّم   شد  از او باغ  و  بر من

شاخ  گل  من  نیلوفر  من

من می نخورم ور زانک خورم

او بوسه دهد بر ساغر من

مولوی (غزل)

آذر پژوهش (گوینده)

در چمن چون شاخ گل نازک تنی افتاده است

سایه  نیلوفری  بر  سوسنی  افتاده است

چون نسیم اندام او را بوسه باران کن "رهی"

کز هوسناکی چو گل در گلشنی افتاده است

رهی معیری

الهه (ترانه)

شود آیا كه نسیم بهاری                                                      

پرسد از آن گل خندان ز یاری

كه دل از سینۀ تنگت برون شد                                              

خبر از حال دل من چه داری

مرغ چمن شب ها چو من شور و نوا دارد                               

بر شاهد افسونگری افسانه ها دارد

هر جا که باشد نوگلی گرد دلآرائی

بیچاره عاشق ناله از كار جفا دارد

آخر روا نیست ای یار جانی                                                          

با مهربانان نامهربانی

یک شب از حسرت رویت نخفتم

آتش عشق تو در دل نهفتم

گرچه ترک من مسکین نگفتی

مردم و راز تو با کس نگفتم

تا کی عتاب و سرکشی ای مه کنی با من

تا کی ز ره دل  بر کشی ای           

گفتی نمی داند "رهی" رسم وفاداری

تو بی وفائی ای بت .پیمان شکن یا من

آخر روا نیست ای یار جانی

با مهربانان نامهربانی

رهی معیری