گلهای رنگارنگ ۳۸۴

عاشق سرمست و بی پروا منم       

بس كه با جان و دلم آمیختی          

بی خبر از خویش و از دنیا منم

کس نداند این تو ھستی یا منم

باز آمد باز آمد گل من به چمن باز آمد

تو ببین كه به صد ناز آمد 

آتش خو مشكین مو چون نرگس خندان روآن سرو طناز آمد

نوشین لب سیمین تن نگهش به دلم شور افكن

شب من شد از آن مه روشن

رخسارش جان پرور چشمانش افسونگر

رویش خندان چون گلشن

شمع و پروانه منم مست میخانه منم

رسوای زمانه منم دیوانه منم

یار پیمانه منم از خود بیگانه منم

رسوای زمانه منم دیوانه منم

چون باد صبا دربدرم با عشق و جنون همسفرم

شمع شب بی سحرم از خود نبود خبرم

رسوای زمانه منم دیوانه منم

توای خدای من شنو نوای من

زمین و آسمان تو می لرزد به زیر پای من

مه و ستارگان تو می سوزد به ناله های من

رسوای زمانه منم دیوانه منم

وای از این شیدا دل من مست و بی پروا دل من

سرمایۀ سودا دل من رسوا دل من

لالۀ تنها دل من داغ حسرت ها دل من

مجنون هر صحرا دل من رسوا دل من

خاكستر پروانه منم خون دل پیمانه منم

چون شور ترانه تویی چون آه شبانه منم

رسوای زمانه منم دیوانه منم 

آتشین خوی مرا پاس دل من نیست نیست              

مشت خاشاكی كجا بندد ره سیلاب را                  

آن قدر بنشین كه برخیزد غبار از خاطرم                  

در پناه می ز عقل مصلحت بین فارغم                      

برق عالم سوز را پروای خرمن نیست نيست

پایداری پیش اشكم كار دامن نیست نيست

پای تا سر ناز من هنگام رفتن نیست نيست

در كنار دوست بیم از طعن دشمن نیست نيست

آتشین خوی مرا پاس دل من نیست نیست              

مشت خاشاكی كجا بندد ره سیلاب را 

برق عالم سوز را پروای خرمن نیست نيست

پایداری پیش اشكم كار دامن نیست نيست

ز دست دل چه می كشم وای          

یك دم یك جا بندش نكنم                 

داد از دل فریاد از دل                 

به زندگی در آتشم وای 

هرگز رام از پندش نكنم 

كی گردم آزاد از دل

عاشق سرمست و بی پروا منم            

در دل دشت جنون آواره ام                 

رنگ آسایش ندیدم در جهان                  

از غم بی هم زبانی سوختم                     

در نوای گرم نی پنهان منم                         

بس كه با جان و دلم آمیختی                       

بی خبر از خویش و از دنیا منم

گردباد سركش صحرا منم

موج بی آرام این دریا منم

شمع بی پروانۀ تنها منم

در فروغ پاك می پیدا منم

كس نداند این تو هستی یا منم

عاشق سرمست و بی پروا منم       

بس كه با جان و دلم آمیختی  

بی خبر از خویش و از دنیا منم 

کس نداند این تو ھستی یا منم

شمع و پروانه منم مست میخانه منم

رسوای زمانه منم دیوانه منم

یار پیمانه منم از خود بیگانه منم

رسوای زمانه منم دیوانه منم

چون باد صبا دربدرم با عشق و جنون همسفرم

شمع شب بی سحرم از خود نبود خبرم

رسوای زمانه منم دیوانه منم

تو ای خدای من شنو نوای من

زمین و آسمان تو می لرزد به زیر پای من

مه و ستارگان تو می سوزد به ناله های من

رسوای زمانه منم دیوانه منم

وای از این شیدا دل من مست و بی پروا دل من 

سرمایۀ سودا دل من رسوا دل من

لالۀ تنها دل من داغ حسرت ها دل من

مجنون هر صحرا دل من رسوا دل من

خاكستر پروانه منم خون دل پیمانه منم

چون شور ترانه تویی چون آه شبانه منم

رسوای زمانه منم دیوانه منم