گلهای رنگارنگ ۳۹۲

از چشم  می آلودت  سرمستم و مدهوشم           

چون ساغر می هرشب در میكده می گردم    

با جام  نگاه  تو  پیمانه    نمی نوشم

با مست هم آوازم با عشق هم آغوشم

از چشم می آلودت سرمستم و مدهوشم         

چون ساغر می هرشب در میكده می گردم    

با  جام  نگاه  تو   پیمانه   نمی نوشم

با مست هم آوازم با عشق هم آغوشم

قسم به خدا به نور صفا به اشک گرم به آه سرد          

به دل های سراپا درد به مجنون بیابان گرد

به ساغر می به نالۀ نی                                                         

به چشمان دل سیاهت به گردش جام نگهت    

به سودای آن سری كه ز شوق زند بوسه بر غبار رهت

به آغوش گرم و دلكش تو به رخسار همچو آتش تو

به مستان جام عشق خدا به پیمان عشق و عهد وفا به رندان خانقاه صفا

به دل های رسته از دو جهان به دامان پاك پیر مغان به غوغای بزم میكده ها

كه چون ساغر  بجوشم كه چون نی در خروشم

به موی سیاه تو سوگند به موج نگاه تو سوگند

به طوفان اشک دو چشمم كه شوید گناه تو سوگند

به عشقت ای مانده اسیر در بند سحر به گریبان افق لبخند سحر

به شور و نواهای مستی به آشوب دریای هستی

قسم بر خداوند كعبه به حق جویی و حق پرستی

كه عشق و امیدم تو هستی

به ساغر می به ناله نی

از    جلوه    نمی افتم     آینه     جمشیدم     

با لرزش    گیسویت  آشفته تر  از  موجم

چون لاله همه داغم چون ژاله همه اشکم   

از  جوش  نمی مانم   من   خون  سیاووشم

با لعل    سخنگویت   چون  غنچه خاموشم

چون شعله همه سوزم چون باده همه جوشم

هزار شكر كه دیدم به كام خویش ات باز     

تو را به كام خود و با تو خویش را دمساز

غم   حبیب  نهان   به  ز  جستجوی  رقیب              

كه  نیست  سینۀ  ارباب   كینه  محرم  راز

بدین سپاس كه مجلس منوّر است به دوست   

گرت   چو شمع   بسوزم   پایدار  و   بساز

چه  فتنه  بود  كه  مشاطۀ  قضا  انگیخت                

كه  كرد  نرگس  مستش  سیه به سرمه ناز

بر زمین كوی جانان نقش پای تازه ای است   

كیست می دانی "صباحی" گلستان عشق را    

گویی  آن  نا آشنا  را  آشنای تازه ای است

داستان كهنه را دستان سرای تازه ای است

قسم به خدا به نور صفا به اشک گرم به آه سرد          

به دل های سراپا درد به مجنون بیابان گرد

به ساغر می به نالۀ نی                                                         

به چشمان دل سیاهت به گردش جام نگهت    

به سودای آن سری كه ز شوق زند بوسه بر غبار رهت

به آغوش گرم و دلكش تو به رخسار همچو آتش تو

به مستان جام عشق خدا به پیمان عشق و عهد وفا به رندان خانقاه صفا

به دل های رسته از دو جهان به دامان پاك پیر مغان به غوغای بزم میكده ها

كه چون ساغر  بجوشم كه چون نی در خروشم

به موی سیاه تو سوگند به موج نگاه تو سوگند

به طوفان اشک دو چشمم كه شوید گناه تو سوگند

به عشقت ای مانده اسیر در بند سحر به گریبان افق لبخند سحر

به شور و نواهای مستی به آشوب دریای هستی

قسم بر خداوند كعبه به حق جویی و حق پرستی

كه عشق و امیدم تو هستی

به ساغر می به ناله نی