گلهای رنگارنگ ۴۰۳

امشب به یك ساغر خرابم كردی  

در اشک غم نقش بر آبم کردی  

ساقی من امشب در پناهت هستم   

مستم  ز  افسون  نگاهت  مستم    

از  بی قراری  همچون   غباری     

چون  طره ات  در  پیچ  و تابم كردی

بر  موج  حسرت  چون  حبابم  كردی

از   گردش   چشم    سیاهت    مستم

افسانه ای   خواندی   و  خوابم  كردی

بر درگه عشقت نهادم سر جوابم كردی

عشق  شوقی  در  نهاد ما نهاد  

قصه خوبان به نوعی باز گفت   

عقل  مجنون در كف لیلا سپرد  

از  پی  برگ  و  نوای   بلبلان  

بهر  آشوب   دل    سوداییان  

نام و ننگ ما همه بر باد داد   

جان  ما  را  در كف غوغا نهاد

كه آتشی در پیر و در برنا  نهاد 

جان  وامق  در  لب  عذرا  نهاد

رنگ  و  بویی  بر گل رعنا نهاد

خال   فتنه   بر  رخ   زیبا نهاد

نام  ما  دیوانه  و رسوا   نهاد

ما را دلی است گوهر دریای نیمه شب

گو خواجه صبح دم به تماشای گل برو 

مطرب بنال    ورنه  بشورند  عاشقان

"انصاریا" دریغ كه هركس نمی شود  

گوهرفشان محنت و غم های نیمه شب

ما را بس است ذوق تماشای نیمه شب

در شورش سحرگه و سودای نیمه شب

واقف به سر صبح و معمای نیمه شب

نه  هر  طالب  تواند اشک ریزی      

تو را آن به كه چون مردان سرمست    

نه  هر عاشق  تواند  صبح خیزی

شبی از خود به سوی حق  گریزی

امشب  ز  غم  دیوانه ام ای ساقی  

دردی كش  میخانه ام  ای   ساقی   

چون  نی فغان ها از  جدایی دارم    

با     نالۀ   نی    آشنایی    دارم 

من  مست  مستم  آتش    پرستم   

محتاج یك پیمانه ام  ای ساقی

 در عاشقی افسانه ام ای ساقی

در  دل  نوای  بی نوایی  دارم

از خویشتن بیگانه ام ای ساقی

سرگشته گرد شعله چون پروانه ام ای ساقی