گلهای رنگارنگ ۴۲۲

دیشب  دلم  به  جلوۀ  مستانه ای   ربود  

غم خانه ایست وادی كون و مكان "رهی" 

امشب پی ربودن دل های دیگر است  

آسودگی اگر  طلبی  جای دیگر است

آنجا روم کز اشک غم دریا  نباشد

 غیر از سبو خونین دلی آنجا نباشد

دامن ز مهر و محبت كشیدم

كز مهربانی در زندگانی سودی ندیدم

اشک ندامت ز چشمم گشودی

خوابم ربودی با آنكه بودی صبح امیدم

رفتی و آتش زدی محفلم را

چون تار موی ات شكستی دلم را

فغان كز محبت نداری نصیبی سرا پا فریبی

می نابی اما به جام رقیبی سراپا فریبی

به جز مرغ شب یاری ندارم

به آسودگان كاری ندارم

عشق تو باشد به عالم غم من

ای مایۀ غم ببین عالم من

دردا كه عشقی آتشین جز خون دل حاصل  ندارد

سرگشته چون موجم ولی دریای غم ساحل ندارد

به جز مرغ شب یاری ندارم

به آسودگان كاری ندارم

عشق تو باشد به عالم غم من

ای مایۀ  غم ببین عالم من

دردا كه عشق آتشین جز خون دل  حاصل  ندارد

سرگشته چون موجم ولی دریای غم ساحل ندارد

به بزمم دوش یار آمد به همراه رقیب اما

خورد هر تشنه لب آب از لب مردم فریب او

شبی  با  او  بسر  بردم  ز وصلش بی نصیب اما

از آن سرچشمه من هم می خورم گاهی فریب اما

جستم از دام  به دام آر گرفتار دگر

بس كه آزرده مرا خوش ترم از راحت اوست 

من  نه  آنم  كه  فریب تو خورم بار دگر

گر صد  آزار ببینم  ز دل آزار دگر

جستم از دام به  دام  آر گرفتار دگر  

بس كه آزرده مرا خوش ترم از راحت اوست  

شد طبیب من  بیمار مسیحا نفسی  

جستم از دام  به دام  آر گرفتار  دگر

من نه آنم كه فریب تو خورم بار دگر

گر صد  آزار  ببینم ز دل آزار  دگر

تو برو بهرعلاج  دل  بیمار دگر

من نه آنم كه فریب تو خورم بار دگر

آنجا روم کز اشک غم دریا  نباشد

 غیر از سبو خونین دلی آنجا نباشد

دامن ز مهر و محبت كشیدم

كز مهربانی در زندگانی سودی ندیدم

اشک ندامت ز چشمم گشودی

خوابم ربودی با آنكه بودی صبح امیدم

رفتی و آتش زدی محفلم را

چون تار موی ات شكستی دلم را

فغان كز محبت نداری نصیبی سرا پا فریبی

می نابی اما به جام رقیبی سراپا فریبی

به جز مرغ شب یاری ندارم

به آسودگان كاری ندارم

عشق تو باشد به عالم غم من

ای مایۀ غم ببین عالم من

دردا كه عشقی آتشین جز خون دل حاصل  ندارد

سرگشته چون موجم ولی دریای غم ساحل ندارد

به جز مرغ شب یاری ندارم

به آسودگان كاری ندارم

عشق تو باشد به عالم غم من          

ای مایۀ  غم ببین عالم من

دردا كه عشق آتشین جز خون دل  حاصل  ندارد

سرگشته چون موجم ولی دریای غم ساحل ندارد