گلهای رنگارنگ ۴۳۸

آخر از غیب دری بر رخ ما بگشاید                      

نگشاید  دل  ما تا نگشایی خم زلف            

دیگران  گر  نگشایند  خدا بگشاید

زلف خود را بگشا تا دل ما بگشاید

روزی اگر صاحب نظر بودم نبودم     

گر عاشقی آشفته سر بودم نبودم

در سینه بمان ای شعلۀ آشفته بختی         

 شمعی اگر از بزم هنر بودم نبودم

پوشیده بمان ای آرزوهای جوانی              

جویای تو من روزی اگر بودم نبودم

در این صحرا سنگی نبود تا سر بنهم          

بر سینه او شاید نفسی راحت بخوابم

در این دریا امواج بلا ساكت نشود            

تا چون صدفی در پای خسی راحت بخوابم

از تشنگی مردم در این صحرا  كو چشمه سار عشقم         

پاییز عمر آمد خداوندا پس كو بهار عشقم

روزی اگر صاحب نظر بودم نبودم          

گر عاشقی آشفته سر بودم نبودم

در سینه بمان ای شعلۀ آشفته بختی            

شمعی اگر از بزم هنر بودم نبودم

می داده  به غیر آن شكر لب امشب           

گفتی كه كی از فراق جان خواهی داد        

من شمع صفت  فتاده  در تب امشب

ای بی خبر از حال من امشب امشب

گرچه دل خون كنی از خاك درت نگریزیم              

گذری  كن  كه  مگر  با  تو  دمی بنشینیم                 

بیم آن است كه در خون جگر غرق شویم               

گرچه دل خون كنی از خاك درت نگریزیم                

جز  تو  فریاد  رسی  كو  كه   در او آویزیم

نظری  كن  كه  مگر  از  سر جان  برخیزیم

بس كه  بر خاك  درت خون جگر  می ریزیم

جز تو  فریاد رسی  كو  كه   در   او  آویزیم

سوز  جگر  شمع  ز  پروانه  بپرس                       

سروی  تو پری زاده  و من  دیوانه                  

وز  باده  پرستان  ره   میخانه   بپرس

جانا  سخن  راست  ز  دیوانه    بپرس

روزی اگر  صاحب نظر بودم  نبودم         

گر عاشقی آشفته سر بودم  نبودم

در سینه بمان ای شعلۀ آشفته بختی            

شمعی اگر از بزم هنر بودم نبودم

پوشیده  بمان  ای   آرزوهای  جوانی                     

جویای تو  من روزی اگر بودم نبودم

در این صحرا سنگی نبود تا سر بنهم                      

بر سینۀ او شاید نفسی راحت بخوابم

 در این دریا امواج بلا ساكت نشود               

 تا چون صدفی در پای خسی راحت بخوابم

از تشنگی مردم در این صحرا  كو چشمه سار عشقم         

پاییز عمر آمد خداوندا پس كو بهار عشقم

روزی اگر صاحب نظر بودم نبودم          

گر عاشقی آشفته سر بودم نبودم

در سینه بمان ای شعلۀ آشفته بختی            

شمعی اگر از بزم هنر بودم نبودم