گلهای رنگارنگ ۴۴۷

فیروزه امیرمعز (گوینده)

بیا ای مونس جان های مستان

ببین  اندیشه  و غوغای مستان

بیا ای شاه  خوبان  و برافروز

ز شمع روی خود سیمای مستان

مولوی (غزل)

عهدیه (ترانه)

شبی و  شمعی و  گوینده ای و زیبایی

ندارم  از  همه  عالم  جز  این  تمنایی

قیامت است كه در روزگار ما برخاست

به  راستی  كه بلایی است  این نه بالایی

فرشته رشك برد  بر جمال  مجلس ما

گر  التفات  كند  چون  تو  مجلس آرایی

دگر چه  بینی اگر روی از او بگردانی

كه نیست خوش تر از او درجهان تماشایی

سعدی (قصیده)

فیروزه امیرمعز (گوینده)

ای  قدر تو  همت  بلندان

درد  تو دوای دردمندان

در حلقۀ عاشقان سرمست

 بگذار حدیث هوشمندان

شاعر ناشناس

قوامی (آواز)

دل هر كه صید  كردی  نكشد سر از کمندت

نه  دگر  امید  دارد  كه  رها شود ز بندت

به خدا كه پرده از روی چو آتشت برافكن

كه  به  اتفاق   بینی  دل  عالمی   سپندت

نه تو را  بگفتم  ای دل كه سر وفا ندارد

به طمع ز دست رفتی و به پای در فكندت

تو نه مرد عشق بودی خود از این حصار"سعدی"

كه نه قوت گریز است و نه طاقت گزندت

سعدی (غزل)

فیروزه امیرمعز (گوینده)

باز رسید آن بت  زیبای من

خرّمی  امشب  و فردای  من

در نظرش روشنی چشم من                 

در رخ او باغ و تماشای من

مولوی (غزل)

عهدیه (ترانه)

شبی و  شمعی و  گوینده ای و زیبایی

ندارم  از  همه  عالم  جز  این  تمنایی

قیامت است كه در روزگار ما برخاست

به  راستی  كه بلایی است  این نه بالایی

فرشته رشك برد  بر جمال  مجلس ما

گر  التفات  كند  چون  تو  مجلس آرایی

دگر چه  بینی اگر روی از او بگردانی

كه نیست خوش تر از او درجهان تماشایی

سعدی (قصیده)