گلهای رنگارنگ ۴۵۱

آذر پژوهش (گوینده)

گفتمش  سیر  ببینم  مگر   از  دل   برود       

آن چنان جای گرفته است كه مشكل برود

اشك حسرت به سر انگشت فرو می گیرم  

كه  اگر  راه  دهم   قافله  در    گل  برود

سعدی (غزل)

الهه (ترانه)

ای  ساربان  آهسته  ران  كه  آرام  جانم می رود

وآن  دل  كه با خود داشتم با دل ستانم می رود

من مانده ام  مهجور از او بیچاره و رنجور از او      

گویی كه نیشی دور از او بر استخوانم می رود

محمل بدار ای ساربان تندی مكن با كاروان                   

كز عشق آن  سرو روان  گویی  روانم می رود

در رفتن جان از بدن گویند و هر نوعی سخن                                                                  

من خود به چشم خویشتن دیدم كه جانم می رود

بار  فراق  دوستان  بس  كه  نشسته  بر دلم                                 

می روم   و  نمی رود   ناقه   به   زیر   محملم

بار  بیافكند  شتر  چون  برسد  به   منزلی                        

بار  دل  است   همچنان  ور  به  هزار  و منزلم

سعدی (غزل)

آذر پژوهش (گوینده)

مانده  داغ  رفتگان  بر   دل      مرا              

آتشی   از  كاروانی   مانده      است

به راه عشق نه جایی نه منزلی دارم         

به ناله چون جرس كاروان دلی دارم

طبیب اصفهانی

از  برم  آن  سرو  بالا   می رود               

صبرم  از  دل  می رود  تا  می رود

می رود  كز  ما  جدا  گردد ولی            

جان و دل با  اوست  هرجا  می رود

رهی معیری

الهه (ترانه)

ای  ساربان  آهسته  ران  كه  آرام  جانم می رود

وآن  دل  كه با خود داشتم با دل ستانم می رود

من مانده ام  مهجور از او بیچاره و رنجور از او      

گویی كه نیشی دور از او بر استخوانم می رود

محمل بدار ای ساربان تندی مكن با كاروان                   

كز عشق آن  سرو روان  گویی  روانم می رود

در رفتن جان از بدن گویند و هر نوعی سخن                                                                 

من خود به چشم خویشتن دیدم كه جانم می رود

بار  فراق  دوستان  بس  كه  نشسته  بر دلم                                 

می روم   و  نمی رود   ناقه   به   زیر   محملم

بار  بیافكند  شتر  چون  برسد  به   منزلی                        

بار  دل  است   همچنان  ور  به  هزار  و منزلم

سعدی (غزل)