گلهای رنگارنگ ۴۵۴

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

گو شمع میآرید در این جمع که امشب  

در مذهب ما باده حلال است ولیکن    

گوشم همه بر قول نی و نغمه چنگ است 

در مجلس ما عطر میآمیز که ما را   

سلطان جهانم به چنین روز غلام است

در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است

بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است

چشمم همه بر لعل لب و گردش جام است

هر لحظه ز گیسوی تو خوش بوی مشام است

گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند گفتا

گفتم خراج مصر طلب می کند لبت گفتا 

گفتم به نقطه دهنت خود که برد راه گفت 

گفتم صنم پرست مشو با صمد نشین گفتا  

گفتم شراب و خرقه نه آیین مذهب است گفت

گفتم هوای میکده غم می برد ز دل گفتا 

گفتم ز لعل نوش لبان پیر را چه سود گفتا 

گفتم که خواجه کی به سر حجله می رود گفت   

دعای دولت او ورد "حافظ" است گفت 

به چشم هرچه تو گویی چنان کنند

در این معامله کمتر زیان کنند

این حکایتی است که با نکته دان کنند

به کوی عشق هم این و هم آن کنند

این عمل به مذهب پیر مغان کنند

خوش آن کسان که دلی شادمان کنند

به بوسه شکرینش جوان کنند

آن زمان که مشتری و مه قران کنند

این دعا ملایک هفت آسمان کنند

تا که در سلسله زلف تو آویخته ایم  

بازوی صبر و شکیبایی ما زان بشکست  

پای ار در دیده ما گر بگذاری بینی 

دل ما خون شده از حسرت لعل لبت

رشته مهر هر سلسله بافته ایم

که به سرپنجه عشق تو در آویخته ایم

چه گوهرها به پای قدمت ریخته ایم

تا به چشم که به خونابه دل آویخته ایم

گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس

قصر فردوس به پاداش عمل می بخشند

بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم

"حافظ" از مشرب قسمت گله ناانصافی است

زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس

ما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بس

کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

طبع چون آب و غزلهای روان ما را بس

گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس

بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین

یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم

"حافظ" از مشرب قسمت گله بی انصافی است

زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس

کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس

دولت صحبت آن مونس جان ما را بس

طبع چون آب و غزل های روان ما را بس

یاد ایامی که با هم  آشنا بودیم ما

چون دو برگ سبز که از یک دانه سر بیرون کند

معنی یک بیت بودیم از طریق اتحاد

دوری منزل حجاب اتحاد ما نبود

اختر ما سعد بود و روزگار ما سعید

اختر ما سعد بود و روزگار ما سعید

هم خیال و هم صفیر و هم نوا بودیم ما

یک دل و یک روی در نشو و نما بودیم ما

چون دو مصرع گرچه در ظاهر جدا بودیم ما

داشتیم از هم خبر در هرکجا بودیم ما

از سعادت زیر بال یک هما بودیم ما

از سعادت زیر بال یک هما بودیم ما