گلهای رنگارنگ ۴۶۹

باز آهم جان گدازی می كند

تا قدت را سرو بستان گفته ام

اشكم اندر پرده بازی می كند

سرو بستان سر فرازی می كند

بخت نافرجام اگر با عاشقان یاری كند

چاره ساز اهل دل باشد می اندیشه سوز

دام صیاد از چمن دل خواه تر باشد مرا

عشق روزافزون من از بی وفائی های اوست 

گوهر گنجینۀ عشقیم از روشن دلی   

یار عاشق سوز ما ترك دل آزاری كند

كو قدح تا فارغم از رنج هشیاری كند

من نه آن مرغم كه فریاد از گرفتاری كند

می گریزم گر به من روزی وفاداری كند

بین خوبان كیست تا ما را خریداری كند

ای از تو مرا امید بهبودی نه

می دانستم كه عهد و پیمان مرا

با من تو چنان كه بیش از این بودی نه

در هم شكنی ولی به این زودی نه

ای شده زندگانیم بر سر آرزوی تو

هر چه به ما بلا رسد از دل ما به ما رسد

پرده ز روی برفكن تا نگرم به روی تو

تا كه به دل چها رسد در سر آرزوی تو

دید مجنون را عزیزی دردناك

گفت ای مجنون چه می جویی چنین

گفت لیلی را چه می جویی ز خاك

گفت من می جویمش هرجا كه هست

در میان رهگذر می بیخت خاك

گفت لیلی را همی جویم یقین

كی بود در خاك شارع دُرّ پاك

تا كه او را یك دمی آرم به دست

بخت نافرجام اگر با عاشقان یاری كند

چاره ساز اهل دل باشد می اندیشه سوز

دام صیاد از چمن دل خواه تر باشد مرا

عشق روزافزون من از بی وفایی های اوست

گوهر گنجینۀ عشقیم از روشن دلی

یار عاشق سوز ما ترك دل آزاری كند

كو قدح تا فارغم از رنج هشیاری كند

من نه آن مرغم كه فریاد از گرفتاری كند

می گریزم گر به من روزی وفاداری كند

بین خوبان كیست تا ما را خریداری كند