گلهای رنگارنگ ۴۷۲

      
       
دکلمه: فیروزه امیرمعز     
 

كس در نیامده است بدین خوبی از دری  

خورشید اگر تو روی نپوشی فرو رود

دیگر  نیاورد  چو  تو  فرزند  مادری

گوید  دو  آفتاب  نگنجد  به  كشوری

 
      سعدی (غزل)
ترانه : مرضیه     
     
 

خاطرات عمر رفته در نظرگاهم نشسته

در سپهر  لاجوردی  آتش آهم  نشسته

ای خدای بی نصیبان طاقتم ده طاقتم ده

قبله گاه  ما  غریبان  طاقتم ده طاقتم ده

ساغرم شكسته ای ساقی رفته ام ز دست ای ساقی  

در میان طوفان بر موج غم نشسته منم

در زورق شكسته منم  ای ناخدای عالم

تا نام من رقم زده شد یك باره  مهر غم زده شد بر سرنوشت آدم 

ساغرم شكسته ای ساقی رفته ام ز دست ای ساقی

تو تشنه كامم كشتی در سراب ناكامی ها ای بلای نافرجامی ها 

نبرده لب بر جامی می كشم به دوش از حسرت بار مستی و بدنامی ها

بر موج غم نشسته منم در زورق شكسته منم ای ناخدای عالم 

تا نام من رقم زده شد یك باره مهر غم زده شد بر سرنوشت آدم

ساغرم شكست ای ساقی رفته ام ز دست ای ساقی

حكایت از چه كنم  شكایت از كه كنم  

كه خود به دست خود آتش  بر دل  خون  شدۀ  نگران  زده ام

بر موج غم نشسته منم در زورق شكسته منم ای ناخدای عالم 

تا نام من رقم زده شد یك باره مهر غم زده شد بر سرنوشت آدم

تو تشنه  كامم كشتی  در سراب ناكامی ها ای بلای نا فرجامی ها 

نبرده لب بر جامی می كشم به دوش از حسرت بار مستی و بدنامی ها

بر موج غم نشسته منم در زورق شكسته منم ای ناخدای عالم

تا نام من رقم زده شد یك باره مهر غم زده شد بر سرنوشت آدم

ساغرم شكست ای ساقی رفته ام ز دست ای ساقی  

 
      معینی کرمانشاهیی
دکلمه :فیروزه امیرمعز      
 

اول  منم  كه  در همه  عالم  نیامده  است 

یا خود به حسن روی تو كس نیست در جهان

زیباتر  از  تو  در  نظرم  هیچ   منظری 

یا  هست  و  نیستم  ز تو پروای دیگری

 
      سعدی (غزل)
آواز: سیاوش [ شجریان]       
 

حسن  تو  دایم  بدین   قرار  نماند 

ای  گل  خندان  نوشكفته  نگه دار

هم    بدهد   دور  روزگار  مرادت 

"سعدی" شوریده بی قرار چرایی  

مست تو  پیوسته در خمار نماند

خاطر  بلبل   كه    نو بهار نماند 

ور  ندهد   جور   روزگار   نماند

در پی  چیزی  كه  بر قرار نماند

 
      سعدی (غزل)
دکلمه : فیروزه امیرمعز     
 

انصاف  می دهم  كه لطیفان  و  دلبران  

همراه من مباش كه حسرت خورند خلق

بسیار دیده ام نه بدین لطف و دلبری

در دست  مفلسی  چو ببینند  گوهری

 
      سعدی (غزل)
       
 

خاطرات عمر رفته در نظرگاهم نشسته

در سپهر  لاجوردی  آتش آهم  نشسته

ای خدای بی نصیبان طاقتم ده طاقتم ده

قبله گاه  ما  غریبان  طاقتم ده طاقتم ده

ساغرم شكسته ای ساقی رفته ام ز دست ای ساقی  

در میان طوفان بر موج غم نشسته منم

در زورق شكسته منم  ای ناخدای عالم

تا نام من رقم زده شد یك باره  مهر غم زده شد بر سرنوشت آدم 

ساغرم شكسته ای ساقی رفته ام ز دست ای ساقی

تو تشنه كامم كشتی در سراب ناكامی ها ای بلای نافرجامی ها 

نبرده لب بر جامی می كشم به دوش از حسرت بار مستی و بدنامی ها

بر موج غم نشسته منم در زورق شكسته منم ای ناخدای عالم 

تا نام من رقم زده شد یك باره مهر غم زده شد بر سرنوشت آدم

ساغرم شكست ای ساقی رفته ام ز دست ای ساقی

حكایت از چه كنم  شكایت از كه كنم  

كه خود به دست خود آتش  بر دل  خون  شدۀ  نگران  زده ام

بر موج غم نشسته منم در زورق شكسته منم ای ناخدای عالم 

تا نام من رقم زده شد یك باره مهر غم زده شد بر سرنوشت آدم

تو تشنه  كامم كشتی  در سراب ناكامی ها ای بلای نا فرجامی ها 

نبرده لب بر جامی می كشم به دوش از حسرت بار مستی و بدنامی ها

بر موج غم نشسته منم در زورق شكسته منم ای ناخدای عالم

تا نام من رقم زده شد یك باره مهر غم زده شد بر سرنوشت آدم

ساغرم شكست ای ساقی رفته ام ز دست ای ساقی  

 
       
       
       
       
       
       


Back to programme page