گلهای رنگارنگ ۴۷۴

      
       
ترانه : پوران    
       
 

روز و شب دست دعا

مي برم سوي خدا

كه اي خدا از بندگان پر گناهت رو مگردان

قلب عالم را زخشم خود ملرزان

گر بود بردوش مابارگناهي

اشگ چشم كودكان را كن نگاهي

 
       
دکلمه: فيروزه امير معز    
 

روز و شب دست دعا

مي برم سوي خدا

كاي خدا از بندگان پر گناهت رو مگردان

قلب عالم را زخشم خود ملرزان

گر بود بردوش مابارگناهي

اشگ چشم كودكان را كن نگاهي

غم به گيتي چيره گشته

اي گواه بي گناهان طاقتي ده 

آسمان ها تيره گشته 

اي پناه بي پناهان طاقتي ده

زد به گردون ابر غم چتر سياهي  

رحمتي بخشايشي ، لطفي ، الهي

چشمه ساران خشگ اگر شد  

تشنگان را در كوير غم مسوزان

در جهان آفرينش خيمه گاه زاده ي آدم مسوزان ، مسوزان  

 
      معینی ˜کرمانشاهی
       
ترانه :  پوران    
 

روز و شب دست دعا

مي برم سوي خدا

كاي خدا از بندگان پر گناهت رو مگردان

قلب عالم را زخشم خود ملرزان

گر بود بردوش مابارگناهي

اشگ چشم كودكان را كن نگاهي

غم به گيتي چيره گشته

اي گواه بي گناهان طاقتي ده 

آسمان ها تيره گشته 

اي پناه بي پناهان طاقتي ده

زد به گردون ابر غم چتر سياهي  

رحمتي بخشايشي ، لطفي ، الهي

چشمه ساران خشگ اگر شد  

تشنگان را در كوير غم مسوزان

در جهان آفرينش

خيمه گاه زاده ي آدم مسوزان ، مسوزان 

غم به گيتي چيره گشته

اي گواه بي گناهان طاقتي ده 

آسمان ها تيره گشته

اي پناه بي پناهان طاقتي ده

گر بود بردوش مابارگناهي

اشگ چشم كودكان را كن نگاهي

 
      معینی ˜کرمانشاهی
دکلمه:  رضا معيني    
 

يوسف گم گشته باز آيد به كنعان غم مخور

اي دل غم ديده حالت  به شود  دل بد مكن 

كلبۀ  احزان شود  روزي گلستان غم مخور

اين سر شوريده باز آيد به سامان غم مخور 

 
      حافظ (غزل)
آواز : پوران    
 

دور گردون  گر دو روزي  بر مراد  ما نگشت

هان مشو نوميد چون واقف نه اي از سرّ غيب

اي  دل  ار  سيل    فنا   بنياد   هستي   بر كند

دائما  يك سان  نماند  حال  دوران غم مخور

باشد  اندر پرده  بازي هاي  پنهان غم مخور

چون ترا نوحست كشتي بان زتوفان غم مخور

 
       
دکلمه:  رضا معيني     
 

هان مشو نوميد چون واقف نه اي از سرّ غيب

اي   دل   ار   سيل   فنا  بنياد  هستي   بر كند 

باشد   اندر  پرده  بازي هاي پنهان غم مخور

چون ترا نوحست كشتي بان زتوفان غم مخور

 
      حافظ (غزل)
ترانه :  پوران    
       
 

روزو شب دست دعا

مي برم سوي خدا

كاي خدا از بندگان پر گناهت رو مگردان

قلب عالم را زخشم خود ملرزان

گر بود بردوش مابارگناهي

اشگ چشم كودكان را كن نگاهي

غم به گيتي چيره گشته

اي گواه بي گناهان طاقتي ده 

آسمان ها تيره گشته

اي پناه بي پناهان طاقتي ده

زد به گردون ابر غم چتر سياهي  

رحمتي بخشايشي ، لطفي ، الهي

چشمه ساران خشگ اگر شد  

تشنگان را در كوير غم مسوزان

در جهان آفرينش

خيمه گاه زاده ي آدم مسوزان ، مسوزان 

غم به گيتي چيره گشته

اي گواه بي گناهان طاقتي ده 

آسمان ها تيره گشته

اي پناه بي پناهان طاقتي ده

گر بود بردوش مابارگناهي

اشگ چشم كودكان را كن نگاهي

 
       معینی ˜کرمانشاهی)
       
       
       
       
       
       


Back to programme page