گلهای جاویدان ۱۳۳

به چه کار آیدت ز گل طبقی

گل همین پنج روز و شش باشد

از گلستان من ببر ورقی

وین گلستان همیشه خوش باشد

سعدی، گلستان ( مثنوی در بحر خفیف) 

تنی چند از روندگان متفق سیاحت بودند وشریک رنج و راحت. خواستم تا مرافقت کنم. موافقت نکردند.گفتم این از کرم اخلاق بزرگان بدیع است روی از مصاحبت مسکینان تافتن و فایده و برکت دریغ داشتن،که من در نفس خویش این قدرت و سرعت می شناسم که در خدمت مردان، یارشاطر باشم نه بار خاطر. یکی زآن میان گفت از این سخن که شنیدی دل تنگ مدار که دراین روزها دزدی به صورت درویشان درآمده خود را در سلک صحبت ما منتظم کرد.

چه داند مردم که در خانه کیست

ازآنجا که سلامت حال درویشان است گمان فضولش نبردند و به یاری قبولش کردند.

لقمان را گفتند ادب از که آموختی گفت از بی ادبان هرچه از ایشان در نظرم ناپسند آمد از آن پرهیز کردم.

کزآن پندی نگیرد صاحب هوش

خوانند آیدش بازیچه در گوش

یك روز به شیدایی در زلفِ تو آویزم

گر قصدِ جفا داری اینك من و اینك سر

بس توبه و پرهیزم کز عشق تو باطل شد

گفتی به غمم بنشین یا از سرِ جان برخیز

گر بی تو بود جنت بر كنگره ننشینم

زان دو لبِ شیرینت صد شور بر انگیزم

ور راه وفا داری جان در قدمت ریزم

مِن بعد بدان شرطم کز توبه بپرهیزم

فرمان برمت جانا بنشینم و برخیزم

ور با تو بُوَد دوزخ در سلسله آویزم

سعدی (غزل) 

پای سروِ بوستانی در گِل است

نیكخواهانم نصیحت می كنند

نسبت عاشق به غفلت می کند

بذل جاه و مال ترک نام و ننگ

سروِ ما را پای معنی در دل است

خشت بر دریا زدن بی حاصل است

وآنکه معشوقی ندارد غافل است

در طریق عشق اول منزل استم

سعدی (غزل) 

پای سروِ بوستانی در گِل است

نیكخواهانم نصیحت می كنند

سروِ ما را پای معنی در دل است

خشت بر دریا زدن بی حاصل است

سعدیا نزدیك رای عاشقان

خلق مجنونند و مجنون عاقل است

سعدیا نزدیك رای عاشقان

سعدی (غزل) 

این هم گلی بود جاویدان از گلزار بی همتای ادب ایران، گلی كه هرگز نمیرد. شب خوش.