گلهای رنگارنگ ۴۹۰

صبا ز طرّۀ جانان من چه می خواهی

دلم ببردی و گویی كه جان بیار ای دوست

ز روزگار پریشان من چه می خواهی

به حیرتم كه تو از جان من چه می خواهی

ملک الشعرا بھار

(ترانه) حمیرا

از محبت بس كه دیدم رنج و محنت

فرق   محنت  را  ندانم   از  محبت

خدایا تو دانی كه در زندگانی چه كرده به من مهربانی من

خدایا  تو دانی  كه این مهربانی شده  دشمن جاودانی من

كسی كه  دلم را  كشیده  خدایا در آتش غم                   

نگفته كه با او به غیر محبت چه كرده دلم 

بلا دیدم از دل خطا دیدم از دل

نخواهم دلی را دل غافلی را كه شد باعث ناتوانی من

به عشقی اسیرم به دردی دچارم

كه از محنت  آن قراری  ندارم  سیه شد از آن زندگانی من

خدایا تو دانی  كه در زندگانی چه كرده به من مهربانی من

خدایا تو دانی  كه این  مهربانی  شده  دشمن  جاودانی من

به جرم محبت غم و درد و محنت دلی پر ز حسرت

زمانه چرا كرده قسمت من

ز من بی ریاتر ز تو بی وفا تر ندیده زمانه

كه عشق تو را كرده قسمت من

اگر دل  دادم وفا  كردم  خدا می داند خطا كردم

اگر بی تو گریه ها كردم خدا می داند خطا كردم

بلا دیدم از دل خطا دیدم از دل

نخواهم دلی را دل غافلی را كه شد باعث ناتوانی من

به عشقی اسیرم به دردی دچارم

كه از محنت آن قراری ندارم                             

سیه شد از آن زندگانی من

بیژن ترقی

(دکلمه) آذر پژوهش

نشد یك لحظه از یادت جدا دل

ز دستش یك دم آسایش ندارم

زهی دل آفرین دل مرحبا دل

نمی دانم چه باید كرد با دل

لاهوتی

(آواز) حمیرا

چندی است كه از بی خبرانت خبری نیست

ای راحت جان از بر ما رفتی و ما را

چندی است كه شب تا به سحر در سر كوی ات

چندی است كه بر منتظرانت نظری نیست

جز گریه ز دوری تو كار دگری نیست 

جز سایۀ سرگشتۀ من رهگذری نیست

بیژن ترقی (غزل)

امشب  به قصۀ  دل  من  گوش می كنی  

در ساغر تو چیست كه با جرعۀ نخست  

فردا  مرا  چو  قصه  فراموش  می كنی

هشیار و مست را همه مدهوش می كنی

ه. الف. سایه

از محبت بس كه دیدم رنج و محنت                                          

فرق   محنت  را  ندانم   از  محبت

خدایا تو دانی كه در زندگانی چه كرده به من مهربانی من

خدایا  تو دانی  كه این مهربانی شده  دشمن جاودانی من

كسی كه  دلم را  كشیده  خدایا در آتش غم                   

نگفته كه با او به غیر محبت چه كرده دلم 

بلا دیدم از دل خطا دیدم از دل

نخواهم دلی را دل غافلی را كه شد باعث ناتوانی من

به عشقی اسیرم به دردی دچارم

كه از محنت  آن قراری  ندارم  سیه شد از آن زندگانی من

خدایا تو دانی  كه در زندگانی چه كرده به من مهربانی من

خدایا تو دانی  كه این  مهربانی  شده  دشمن  جاودانی من

به جرم محبت غم و درد و محنت دلی پر ز حسرت

زمانه چرا كرده قسمت من                                                      

ز من بی ریاتر ز تو بی وفا تر ندیده زمانه

كه عشق تو را كرده قسمت من                                                   

اگر دل  دادم وفا  كردم  خدا می داند خطا كردم

اگر بی تو گریه ها كردم خدا می داند خطا كردم

بلا دیدم از دل خطا دیدم از دل

نخواهم دلی را دل غافلی را كه شد باعث ناتوانی من

به عشقی اسیرم به دردی دچارم

كه از محنت آن قراری ندارم                             

سیه شد از آن زندگانی من