گلهای رنگارنگ ۴۹۷

قسمتم كاش بدان كوی كشد دیگر بار    

من و در هجر صبوری به چه تاب و چه توان  

همه در وصل و ندانم به كه نالم از هجر    

كه از آن مرحله من دل نگران بستم بار

من و از كوی تو دوری به چه صبر و چه قرار

همه سر مست و ندانم به كه گویم ز خمار

ای برون رفته ز راه مهر و رسم آشتی   

تو بسی بی مهرتر از آنچه من پنداشتم   

یاد باد آن دل نوازی ها كه با ما داشتی

من بسی دلداده تر از آنچه تو پنداشتی

بی روی تو راحت ز دل زار گریزد  

در دام تو یك شب دلم از ناله نیاسود 

از دشمن و از دوست گریزیم و عجب نیست 

زین بیش"رھی" نالھ مكن در بر آن شوخ   

چون خواب كه از دیدۀ بیمار گریزد

آسودگی از مرغ گرفتار گریزد

سرگشته نسیم از گل و از خار گریزد

ترسم كه ز نالیدن بسیار گریزد

بر یاد تو بی تو این جهان گذران

دست از همه شستم و نشستم نگران                     

بگذاشتم ای ماه و تو از بی خبران

چون بی تو گذشت بگذرد بی دگران

روشن از نور جمالت بود چندی خانۀ من

تا كه بودی طاق ابروی تو بود ای راحت دل

بود با یك گردش مستانۀ چشمت فراهم

رفتی و شب های تنهایی است تنها یاد رویت 

با خیال شمع رخسارت شب و روز است روشن

گرم دارد همچو بازار تو بزم دشمنان را

رفتی ای گنج صفا بی نور شد ویرانۀ من

كعبۀ من قبلۀ من دیر من بتخانۀ من

ساقی من ساغر من جام من پیمانۀ من

شاهد من بادۀ من شمع من پروانۀ من

محفل من منزل من بزم من كاشانۀ من

قسمت من قصۀ من حرف من افسانۀ من