گلهای رنگارنگ ۴۹۸

گفتند خوش در گوش دل چون عاشقی دیوانه شو

در عشق او گر صادقی باید بسوزی خویش را    

گر وصل او خواهی ز خود بیگانه شو بیگانه شو

در شعلۀ عشقش دلا پروانه شو پروانه شو

دیگر شكایت از تو ستمگر نمی كنم                        

از بس كه وعده می دهی و می كنی خلاف                

كارم زِ شكوه بد شده بدتر نمی كنم

امروز مست وصلم و باور نمی كنم

باز كن نغمه جان سوزی از آن ساز امشب                

ساز در دست تو سوز دل من می گوید                    

مرغ دل در قفس سینۀ من می نالد                         

زیر هر پردۀ ساز تو هزاران راز است                   

گرد شمع رخت ای شوخ من سوخته جان                   

گلبن نازی و در پای تو با دست نیاز                       

 باز كن نغمۀ جان سوزی از آن ساز امشب                 

تا كنی عقدۀ عشق از دل من باز امشب

من هم از دست تو دارم گله چون ساز امشب

بلبل ساز تو را دیده هم آواز امشب

بیم آن است كه از پرده فتد راز امشب

پر چو پروانه كنم باز به پرواز امشب

می كنم دامن مقصود پر از ناز امشب

تا كنی عقدۀ عشق از دل من باز امشب

باده نوش جان كن شد خون عاشقان نوشی                  

مثل او ندارد یاد هیچكس ز مه رویان                         

رشك ماه نو شوخی پای تا سر آغوشی

دیر رو ز خاطرها زود كن فراموشی

چه خوش می برد دل نوای ساز   

بسی دلكش است این نوای حزین

دوای دل دردمند علاج همه ماتم است

ز شهناز شور همان زیر و بم 

یكی هم دم است بی غرض بینی و بی دروغ       

بنه گوش جان بر این گنج راز

بسی دل فریب بسی دل نواز

همین ناله هایی بود كه بخشد فروغ

تا بود كه شوری به پا كند در حجاز

یكی محرم است نازنین مهربان پر فروغ

به زخمش چو زخمه زند برد خاطرات پریش 

پیام صلح و صفا همه چو پیك وفا  

بخواندت به باغ و چمن بگویدت ز شادی سخن  

سخن های دل جوی ساز نه از روی نازت كند از میان

بگویدت كه دل به شادی فروز 

ز خاطر به یك نالۀ دل پسند

تو را رساند به گوش زِ نغمه ای جان فزا

تو را چون دلبری بی وفا نیافكند به دام بلا

به نغمه ای زیبا به خوش ترین آوا

غم جهان مخور به عمر دو روز