گلهای رنگارنگ ۵۱۴

تا  توانی  مده  از  كف  به  بهار ای ساقی       

نوبهار است و گل و سبزه و ما عمر عزیز      

موسم  گل   نبود   توبۀ   عشاق    درست       

شاهد  و باغ و گل  و مل همه خوبند  ولی       

لب   جوی   و  لب  جام  و  لب  یار ای  ساقی

می گذاریم   به    غفلت     مگذار    ای  ساقی

توبه   یعنی   چه   بیا   باده   بیار   ای  ساقی

یار ما خوش تر از این هر سه چهار ای  ساقی

ای   نفس       خرم     باد    صبا                   

بر سر خشم است هنوز آن حریف

از  در  صلح   آمده ای   یا خلاف           

بار  دگر  گر  به  سر كوی دوست 

گو  رمقی  بیش  نماند  از ضعیف          

خستگی اندر  طلبت  راحت  است          

هر سحر از عشق  دمی   می زنم          

آن  همه  دلداری و  پیمان و عهد 

ای   نفس   خرم    باد صبا          

از  بر  یار   آمده ای مرحبا

یا سخنی می رود اندر رضا

با  قدم  خوف   روم  یا رجا

بگذری ای  پیك  نسیم  صبا

چند  كند  صورت بی جان بقا

درد  كشیدن   به  امیدت  دوا

روز  دگر  می شنوم  بر  ملا

نیك  نكردی  كه  نكردی  وفا

از بر یار آمده ای  مرحبا

در فراق تو به امید  وصال تو خوشم       

نقش روی تو كشد خامۀ اندیشه مدام       

گر وصال تو نباشد به خیال  تو خوشم

گر جدایم ز تو با نقش جمال تو خوشم

همره   پروانه  مشق  سوختن  خواهیم  كرد       

همچو یعقوب از غمش در گوشۀ بیت الحزن   

از رموز عاشقی  با هم سخن  خواهیم كرد

خویش را قانع به بوی پیرهن خواهیم كرد

 ای كاش جان بخواهد معشوق جانی ما    

گر در  میان  نباشد  پای  وصال جانان       

در عالم   محبت  الفت  به  هم   گرفته         

در عین  بی زبانی  با  او  به  گفتگویم           

تا  مدعی  بمیرد  از جان فشانی ما

مردن چه فرق دارد  با زندگانی  ما

نامهربانی  او  با   مهربانی      ما

كیفیت غریبی است در بی زبانی ما

موسم  گل  نبود   توبۀ   عشاق  درست         

شاهد و باغ و گل و مل همه خوبند ولی         

توبه   یعنی  چه   بیا   باده   بیار  ای ساقی

یار ما خوش تر از این هر سه چهار ای ساقی