گلهای رنگارنگ ۵۱۹

كار عشق از وصل و هجران در گذشت

در زمانه كار كار عشق توست  

درد ما از دست درمان درگذشت

از سر این كار نتوان در گذشت

دوش در آئینۀ مه نقش سیمای تو دیدم

پرتو مه نغمۀ جو رقص گلِ موسیقی شب

ماه را روشن تر از هر شب ز رویای تو دیدم

هرچه را دیدم نشاط آور ز سودای تو دیدم

صد یك  حسن تو نوبهار ندارد

بر تو مرا اختیار نیست كه شرط است

طاقت جور تو روزگار ندارد

كان كه تو را دارد اختیار ندارد

همه  شب  راه دلم برخم گیسوی تو بود

رهرو عشق از این مرحله آگاهی داشت

زان شكستم به هم آیینۀ خود بینی را

پیر  پیمانه كشان شاهد من بود مدام

هیچ كس آب ز سرچشمه مقصود نخورد

آه از این راه كه باریك تر از موی تو بود

كه  ره  قافلۀ دیر و حرم سوی تو بود

كه نگاهم همه در آینۀ روی تو بود

كه همه  مستیم از نرگس جادوی تو بود

مگر آن تشنه كه جایش به لب جوی تو بود

گر نگشتی به مراد دلم ای چرخ مگرد

مستم ای رهگذر از مهر ز خاكم بردار

عاقلان عیب من از باده پرستی مكنید

بی نیاز از تو كند گردش پیمانه مرا

یا به میخانه رسان یا به در خانه مرا

عالمی است در این گوشۀ میخانه مرا

دوش در آئینۀ مه نقش سیمای تو دیدم

پرتو مه نغمۀ جو رقص گلِ موسیقی شب

ماه را روشن تر از هر شب ز رویای تو دیدم

هرچه را دیدم نشاط آور ز سودای تو دیدم