گلهای رنگارنگ ۵۲۲

چون كعبۀ وصل تو مقام است صفا را     

بی مطرب و ساقی نشود مجلس ما گرم 

در كعبه خدا را بپرستیم خدا را

از بلبل و گل یافت چمن برگ و نوا را

دستی نگیرد دست من

من ناتوان افتاده ام دین و دل از كف داده ام

دستی نگیرد دست من

من ناتوان افتاده ام دین و دل از كف داده ام

هر آرزویی در دل افسرده ام پا می گذارد                

حالا كه بیداد زمان از حد گذشته               

از دست غم می میرد و راه فنا را می سپارد

حالا كه دل زین فتنه ها آزرده گشته

دستی نگیرد دست من

من ناتوان افتاده ام دین و دل از كف داده ام

دارد به سحر دعا اثرها                        

هر شب به امید وعدۀ تو                       

دست من و دامن سحرها

چشمم شده فرش رهگذرها

ای ز صد گلبرگ نازك تر تنت                

جان به تن می آید و دل می رود                 

بر تو لرزان تر ز گل پیراهنت

از خرامان آمدن و ز رفتنت

ای همۀ هستی من از آن توست                          

عشق به سرحد جنونم كشد                                

ای كه به دام تو اسیرم اسیر                               

جان و دلم بستۀ پیمان توست

این دل دیوانه به خونم كشد

لذت دیوانگی از من مگیر

نوبهار آمد دگر دنیا خوش و دل ها خوش است     

در میان نیك و بد زین بیشتر هم فرق نیست 

خانه در رهن شراب اولی تا صحرا خوش است

گل به سر گر می پسندی خار هم در پا خوش است

اشكم دونه دونه از دیده روونه                             

دل من هنوز جوونه نكنه تنها بمونه                        

هر دونۀ اشکی بر رخ بنشینه                              

اشكم دونه دونه از دیده روونه                             

دل من هنوز جوونه نكنه تنها بمونه                        

ای دل گله كم كن كه پرستار نداری                       

ھر دونه اشکی بر رخ بنشینه                              

اشكم دونه دونه از دیده روونه                             

دل من هنوز جوونه نكنه تنها بمونه                        

دل كرده بهونه ای خدا دیده و دل هر دو تا خونه

توی این عهد و زمونه

از شاخه جوونی یك غنچه بچینه

دل كرده بهونه ای خدا دیده و دل هر دو تا خونه

توی این عهد و زمونه

از شكوه حذر كن كه خریدار نداری

از شاخه جوونی یك غنچه بچینه

دل كرده بهونه ای خدا دیده و دل هر دو تا خونه

توی این عهد و زمونه

كار عشق از وصل و هجران در گذشت                  

در زمانه كار كار عشق توست                            

درد ما از دست درمان در گذشت

از سر این كار نتوان در گذشت

دیشب تو را به ما سر مهر و وفا نبود                     

بیگانه وار می نگریستی به چشم من                       

با مهربان خود ز چه نامهربان شدی                       

آن گرمی و محبت و شور و صفا نبود

در چشم ما مگر نگه آشنا نبود

این شرط دوستاری و رسم وفا نبود

خفته خبر ندارد سر در كنار جانان             

من ترك مهر اینان بر خود نمی پسندم                      

كاین شب دراز باشد بر چشم پاسبانان

بگذار تا بیاید بر من جفای آنان

مسكینی و غریبی از حد گذشت ما را                      

چون رحمت تو گردد افزون ز عذرخواهی                

بر ما اگر ببخشی وقت است وقت یارا

هرچند بی گناهم عذر آورم خطا را

دستی نگیرد دست من

من ناتوان افتاده ام دین و دل از كف داده ام

دستی نگیرد دست من

من ناتوان افتاده ام دین و دل از كف داده ام

هر آرزویی در دل افسرده ام پا می گذارد                

حالا كه بیداد زمان از حد گذشته  

از دست غم می میرد و راه فنا را می سپارد

حالا كه دل زین فتنه ها آزرده گشته

دستی نگیرد دست من

من ناتوان افتاده ام دین و دل از كف داده ام