گلهای رنگارنگ ۵۲۴

تا  توانی  مده   از كف  به  بهار ای ساقی        

نوبهار است و گل و سبزه و ما عمر عزیز        

موسم   گل  نبود  توبۀ   عشاق     درست        

شاهد   و  باغ  و گل و مل همه خوبند ولی       

لب  جوی  و  لب  جام  و  لب  یار  ای ساقی

می گذاریم    به   غفلت    مگذار  ای   ساقی

توبه   یعنی  چه   بیا    باده    بیار ای  ساقی

یار ما خوش تر از این هر سه چهار ای ساقی

ای   نفس    خرم    باد  صبا    

بر سر خشم است هنوز آن حریف

از  در  صلح  آمده ای  یا   خلاف

بار  دگر  گر  به  سر كوی دوست

گو  رمقی  بیش   نماند  از ضعیف

خستگی  اندر  طلبت  راحت  است

هر سحر  از عشق  دمی  می زنم

آن  همه  دلداری و پیمان و عهد

ای   نفس  خرم   باد   صبا

از  بر  یار  آمده ای      مرحبا

یا  سخنی  می رود  اندر  رضا

با   قدم    خوف   روم  یا  رجا

بگذری   ای   پیك  نسیم   صبا

چند  كند  صورت  بی جان  بقا

درد   كشیدن   به   امید از  دوا

روز  دگر   می شنوم   بر   ملا

نیك  نكردی   كه   نكردی   وفا

از   بر    یار   آمده ای  مرحبا 

در فراق تو به امید وصال  تو خوشم              

نقش روی تو كشد خامۀ اندیشه مدام      

گر وصال تو نباشد  به خیال تو خوشم

گر جدایم ز تو با نقش جمال تو خوشم

هم ره  پروانه  مشق  سوختن   خواهیم كرد      

همچو یعقوب از غمش در گوشۀ بیت الحزن  

از رموز عاشقی  با هم سخن  خواهیم كرد

خویش را قانع به بوی پیرهن خواهیم كرد

ای كاش جان بخواهد معشوق جانی از ما           

گر  در  میان  نباشد  پای  وصال   جانان    

در  عالم  محبت  الفت   به   هم   گرفتند           

در  عین  بی  زبانی  با  او  به  گفتگویم        

تا  مدعی  بمیرد  از  جان فشانی   ما

مردن  چه  فرق  دارد  با  زندگانی  ما

نا مهربانی    او   با    مهربانی     ما

كیفیت  غریبی  است  در بی زبانی ما 

موسم   گل  نبود  توبۀ  عشاق   درست          

شاهد و باغ و گل و مل همه خوبند ولی           

توبه   یعنی   چه   بیا   باده   بیار  ای  ساقی

یار ما خوش تر از این هر سه چهار ای ساقی

كار عشق از وصل و هجران در گذشت       

در  زمانه  كار   كار   عشق     توست             

درد  ما  از  دست  درمان  در گذشت

از  سر   این   كار   نتوان  در گذشت

دوش در آیینۀ  مه نقش  سیمای  تو دیدم 

ماه را روشن تر از هر شب ز رویای تو دیدم 

پرتو مه  نغمۀ جو  رقص گُل موسیقی شب                

هرچه را دیدم نشاط آور ز سودای تو دیدم

ای سراپا لطف و رعنایی 

اندر آن دنیای زیبایی

به هرجا دیده بستم 

سرو بالای تو دیدم                          

روی زیبای تو دیدم 

محو چشمان تو بودم مست رویای تو بودم                         

واندر آن دنیای مستی

خویش را افتاده همچون سایه در پای تو دیدم 

آمدم سرمست عشق و آرزو در كوی ات اما       

جای خالی بود ای گل آنچه بر جای تو دیدم 

صد  یك  حسن  تو   نوبهار     ندارد                  

بر تو مرا اختیار نیست كه شرط است        

طاقت  جور  تو  روزگار  ندارد

كان  كه  تو را دارد اختیار ندارد

همه  شب  راه  دلم  برخم گیسوی تو بود 

رهرو  عشق  از این مرحله آگاهی داشت     

زان   شكستم    به  هم آیینۀ  خودبینی را          

پیر پیمانه  كشان  شاهد  من  بود    مدام          

هیچ كس آب زسرچشمۀ  مقصود  نخورد     

آه از این راه كه باریك تر از موی  تو بود

كه  ره  قافلۀ  دیر  و  حرم  سوی  تو  بود

كه   نگاهم  همه   در  آینۀ  روی   تو بود

كه همه  مستیم  از نرگس  جادوی  تو بود

مگر آن تشنه كه جایش به لب جوی تو بود

گر نگشتی به مراد دلم ای چرخ مگرد

مستم ای رهرو هشیار خدا را مددی

عاقلان عیب من ازباده پرستی نکنید

 بی نیاز از تو کند گردش پیمانه مرا

یا به میخانه رسان یا به درخانه مرا

دوش در آیینۀ  مه نقش  سیمای  تو دیدم 

ماه را روشن تر از هر شب ز رویای تو دیدم 

پرتو مه  نغمۀ جو  رقص گُل موسیقی شب                

هرچه را دیدم نشاط آور ز سودای تو دیدم

ای سراپا لطف و رعنایی 

اندر آن دنیای زیبایی

به هرجا دیده بستم 

سرو بالای تو دیدم                          

روی زیبای تو دیدم 

محو چشمان تو بودم مست رویای تو بودم                         

واندر آن دنیای مستی

خویش را افتاده همچون سایه در پای تو دیدم 

آمدم سرمست عشق و آرزو در كوی ات اما       

جای خالی بود ای گل آنچه بر جای تو دیدم