گلهای رنگارنگ ۵۳۱

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز

این  مدعیان  در طلبش  بی  خبرانند

كان سوخته را جان شد و آواز نیامد

كان را كه خبر شد  خبری  باز نیامد

سپری شد دور دی صبا آرد نوید خرمی

كه از نو چمن شد رشك فردوس از گل سر تا پا

چمن از گل ها رنگین شد دمن و صحرا تزیین شد 

دل من اما خونین شد

نه تو بودی ای مهر جان افروزم

چه شدت كز غم افسردی 

زدی آتش بر جان من بشكستی دل را

ز چمن بیرون شد چون گل چه كند در گلشن بلبل

نكند گر آه و زاری  

چو روی در باغ ای بلبل پیش گل كن یاد از این دل من

گل تو در باغ اكنون بر رویت می خندد شاد از ما هر دم ؟  نو گل من

دل من افسرده گل من پژمرده

بی رخ گل بلبل كی خندد در گلشن

دل بیمارم گشته چون كوه غمی از هجرش

تو برو در بستان ها در بر گل شادی كن

منم امروز و روزی چون آن شب بی رویش  

زار و و پریشم چون مو 

خانه به دوشم چون گیسویش

نالۀ مرغ  اسیر  این همه  بهر وطن است

همت  از باد  سحر  می طلبم   گر  ببرد

خانه ای  كو شود  از  دست  اجانب  آباد

جامه ای كو نشود غرقه به خون بهر وطن 

مسلك  مرغ   گرفتار  قفس  همچو  من است

خبر از من به رفیقی كه به طرف چمن  است

ز اشک ویران ˜کنش آن خانه كه بیت الحزن است

بدر آن جامه  كه ننگ  تن  و كم از كفن است

هست  آرزوی  دیدن  آن  تندخو   مرا

با ذوق  جستجوی  تو آسوده  خاطرم

ننگ است عاشقان جهان را ز نام من

گر او نكُشت می كُشد این آرزو مرا

آسودگی  مباد  ازین    جستجو مرا

عاشق مگوی هرچه توانی بگو مرا

ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز

این  مدعیان  در طلبش  بی خبرانند

كان سوخته را جان شد و آواز نیامد

كان را  كه خبر  شد خبری  باز نیامد

سپری شد دور دی صبا آرد نوید خرمی 

كه از نو چمن شد رشك فردوس از گل سر تا پا

چمن از گل ها رنگین شد دمن و صحرا تزیین شد 

دل من اما خونین شد

نه تو بودی ای مهر جان افروزم

چه شدت كز غم افسردی 

زدی آتش بر جان من بشكستی دل را

ز چمن بیرون شد چون گل چه كند در گلشن بلبل

نكند گر آه و زاری  

چو روی در باغ ای بلبل پیش گل كن یاد از این دل من

گل تو در باغ اكنون بر رویت می خندد شاد از ما هر دم ؟  نو گل من

دل من افسرده گل من پژمرده

بی رخ گل بلبل كی خندد در گلشن

دل بیمارم گشته چون كوه غمی از هجرش

تو برو در بستان ها در بر گل شادی كن

منم امروز و روزی چون آن شب بی رویش  

زار و و پریشم چون مو 

خانه به دوشم چون گیسویش