گلهای رنگارنگ ۵۴۰

      
دکلمه : آذر پژوهش
       
 

ای رفته دل و دین به تمنای تو ما را

رفتى و سر و پای تو را سیر ندیدیم

مستغرق عشق  تو  چنانیم  كه نبود

بیگانه  ز خود  ساخته سودای تو ما را

صد داغ به دل مانده ز هرجای تو ما را

با  یاد  رخ  خوب  تو  پروای  تو ما را

 
      (میرزا شرف قزوینی)
       
ترانه : هایده     
 


گر نمی دانی بدان اندر دل تنگم خانه كرده

كس نكرده با دلم عهدی كه غم جانانه كرده 

تا تو دانی و دل من كز تو غم شد حاصل من

گرچه در هر محفلی ای دل كه مرا دیوانه خواندی 

گر نمی دانی بدان عشق تو مرا دیوانه كرده

عشق تو را در سینه ام با خون دل پرورده ام

از بی وفایی های تو در كوی جنون ره برده ام

اكنون كه بی جرم و گنه سوزانده ما را

ای دل مكن بهر خدا با او مدارا

كنون كه امیدی به سینه ندارم بگو چه كنم

اگر دل خود را به او نسپارم بگو چه كنم

 
      (پرویز وکیلی)
       
دکلمه : آذر پژوهش    
 

بنده  عشق  تو  تنها  دل  شیدایم   نیست

دگران را سمن و نرگس و نسرین و  مرا

شب و با یار به خلوتگه و اغیار به خواب

تو مرا سرو و گل و باغ و بهاری و بهشت

فارغ   از روی  تو  مویی  به  سراپایم  نیست

با تو كنجی كه جز این در دو جهان رایم نیست

گو  سحر   سر   نزند   حسرت   فردایم  نیست

نه  عجب  جز  به  تو  گر میل  تماشایم  نیست

 
      (ساغر نجاتی)
       
آواز : محمودی خوانساری    
 

زاهد پشیمان را ذوق باده خواهد كشت

یوسف  عزیزم  كو ای برادران  رحمی

عاقلا  مكن  كاری كه آورد پشیمانی

كز غمش عجب دارم حال پیر كنعانی

 
      حافظ (غزل)
       
       
 

تو  هیچ  عهد  نبستی كه عاقبت نشكستی

دلم  شكستی  و رفتی  خلاف  عهد محبت

چراغ چون تو نباشد به  هیچ  خانه و لیكن

گرت  كسی  بپرستد   ملامتش   نكنم   من

مرا  بر  آتش  سوزان  نشاندی  و   ننشستی

به  احتیاط   رو   اكنون   كه  آبگینه شكستی 

كس این  سرای نبندد دری چنین كه  تو بستی

تو  هم  در  آینه  بنگر  كه  خویشتن بپرستی

 
      سعدی (غزل)
       
دکلمه : آذر پژوهش    
 

تا  ننگرد  سرشك  مرا كس میان جمع

گه تنگ دل چو غنچه نشستم میان باغ

لب بر لبش نهادم و اشكم ز دیده ریخت 

همچون بنفشه سر به گریبان گریستم

گاهی  چو  ابر  بر سر بستان گریستم

بر  روی  گل  چو ابر بهاران  گریستم

 
      (علی اشتری"فرهاد")
       
ترانه : هایده    
 

گر نمی دانی بدان اندر دل تنگم خانه كرده

كس نكرده با دلم عهدی كه غم جانانه كرده 

تا تو دانی و دل من كز تو غم شد حاصل من

گرچه در هر محفلی ای دل كه مرا دیوانه خواندی 

گر نمی دانی بدان عشق تو مرا دیوانه كرده

عشق تو را در سینه ام با خون دل پرورده ام

از بی وفایی های تو در كوی جنون ره برده ام

اكنون كه بی جرم و گنه سوزانده ما را

ای دل مكن بهر خدا با او مدارا

كنون كه امیدی به سینه ندارم بگو چه كنم

اگر دل خود را به او نسپارم بگو چه كنم


      (پرویز وکیلی)
       
گوینده ناشناس مرد:    
  این بود گلهای رنگارنگ برنامه شماره  ۵۴۰     
       
       
       
       


Back to programme page