گلهای رنگارنگ ۵۴۳

      
دکلمه: روشنك        
 

ابرآمد و بگریست بر اطراف چمن ها

از ما سخنی بشنوبا ماسخنی گوی

گه ناز و گهی عشوه گهی جور و گهی لطف

شد شسته به شبنم رخ گل ها و سمن ها

كز بهر تو بسیار شنیدم سخن ها

غیر از تو چه داند دگری این همه فن ها

 
      امیرشاهی سبزواری (غزل)
       
       
       
 

مخوان ز دیرم به كعبه زاهد 

به ناله مطرب به عشوه ساقی 

به عقل نازی حكیم تا كی 

به كنه ذاتش خرد برد پی

چو نیست بینش به دیدۀ دل  

كه هستی كس ان به چشم كوران

چو نیست قدرت به عیش و مستی 

چه قسمت این شد ز خوان هستی

دراین بیابان ز ناتوانی  

صبا پیامی ز مهربانی 

كه برده ازكف دلم نآنجا

به خنده ساغربه گریه مینا

به فكرت این ره نمی شود طی

اگر رسد خس به قعر دریا

رخت نماید حقار چه حاصل

چه نقش پنهان چه آشكارا

بس ازای دل به تنگدستی

دگرچه حاصل ز سعی بی جا

فتاد ماز پا چنان كه دانی

ببر ز مجنون به سوی لیلا

 
      مشتاق اصفهانی (مثنوی)
       
دکلمه: روشنك    
 

جوانی و دولت به كاری نیاید

در این فصل گل هرچه داری به می ده

بر ابرو ضرور است چین دلبران را

از این به اگر روزگاری نیاید

مبادا كه دیگر بهاری نیاید

كه از تیغ بی قبضه كاری نیاید

 
      صیدی تهرانی (غزل)
       
آواز: ایرج     
 

عاقلان عیب من از باده پرستی مكنید

خود پرستی ز شما دوست پرستی از من

مستم ای رهگذر از می ز خاكم بردار

عالمی هست در این گوشۀ میخانه مرا

غم جان است شمارا غم جانانه مرا

یابه می خانه رسان یا به در خانه مرا

 
      علی اطهری کرمانی (غزل)
       
دکلمه: روشنك     
 

بسی شادم كه دل هم راز پنهانم نمی داند   

حجاب عشق را نازم كه با این شوق بی پروا  

چو گل كس باعث چاك گریبانم نمی داند

نگاهی بر رخش كردم كه مژگان هم نمی داند

 
      (شاعر ناشناس)
       
ترانه: سیما بینا    
 

مخوان ز دیرم به كعبه زاهد 

به ناله مطرب به عشوه ساقی 

به عقل نازی حكیم تا كی 

به كنه ذاتش خرد برد پی

چو نیست بینش به دیدۀ دل  

كه هستی كس ان به چشم كوران

چو نیست قدرت به عیش و مستی 

چه قسمت این شد ز خوان هستی

دراین بیابان ز ناتوانی  

صبا پیامی ز مهربانی 

كه برده ازكف دلم نآنجا

به خنده ساغربه گریه مینا

به فكرت این ره نمی شود طی

اگر رسد خس به قعر دریا

رخت نماید حقار چه حاصل

چه نقش پنهان چه آشكارا

بس ازای دل به تنگدستی

دگرچه حاصل ز سعی بی جا

فتاد ماز پا چنان كه دانی

ببر ز مجنون به سوی لیلا

 
      مشتاق اصفهانی (مثنوی)
       
       
       
       
       
       
       

Back to programme page