گلهای رنگارنگ ۵۵۱

چون ننالم كه در این سینه دل زاری هست  

دلم  از سینه  به تنگ است  خدایا  برهان         

راحتی نیست در آن خانه كه بیماری هست

هر كجا  در  قفسی   مرغ  گرفتاری  هست 

از درم  دوست   فراز   آمد   و  نشناختمش    

هرچه  از عشق  نشان  داشت بیاندوختمش     

جست  حال  دل و گفتم  خبرم  از دل  نیست     

گفت  با گردش  گردون  چه كنی گفتم چرخ      

زان به سر منزل مقصود رسید است به امید       

دل    دلدار شناس    است   بر   یار   عزیز          

سر  سودا   زده  در  پای   نیانداختمش

هر چه  از  عقل  اثر   بود   بیانداختمش

سال ها  رفته   كه   در راه وفا  باختمش

سپر انداخت  چو  شمشیر  بر افراختمش

كه شب و روز به صحرای طلب تاختمش

زان سبب بود  كه  یار آمد  و  نشناختمش

گوییا  قصد  ندارد  كه  شود  روز   امشب     

گر بمیرم به جز از شمع كسی نیست كه او  

مرغ شب خوان كه دم از پردۀ  عشاق زند 

هركه در شب رخ  چون  ماه  تو بیند گوید  

یا در آید  ز در آن شمع  شب افروز امشب

بر  من   خسته  بگرید  ز سر سوز امشب

گو  نوا از  من   شب   خیز  بیاموز امشب

روز عید  است مگر یا شب  نوروز امشب

هرجا به خاك  پا  نهم از اشك تر كنم         

روز وصال  كوته  و شرح  فراق را            

شیرین كنم به شهد سخن كام روزگار        

زین چشم تر چه خاك ندانم به سر كنم

روز  جزا  كم  است  مگر مختصر كنم

روزی اگر  دهان  ز لبت   پر شكر كنم

پس از سالی به خوابت دیده ام دوش      

هنوزم  هست  دیدار  تو   در    چشم               

مبادا هرگز این خوابم فراموش

هنوزم هست گفتار تو در گوش

همه خروشی به سینه ام مگر شرابی ای دل      

به خاك و خون می كشی مرا مگر عذابی ای دل

به سینه سر می كوبی به پیچ و تابی ای دل               

به بحر هستی دیگر تو چون حبابی ای دل

چه گونه باورم شود بین ما نباشد دگر صفایی   

رمیده ای ز آشیان این تویی كه از سینۀ من جدایی

قدر مهر تو دلا كسی نداند                                                      

 بعد تو قصۀ تو به جا نماند

تو كوه دردی ای دل                                                                

تو اشک سردی ای دل    

چو برق بلا می گذرد ز ما دیگر این عمر گران     

به سر داده گر از من و تو نماند نشانی به جهان

به سینه سر می كوبی به پیچ و تابی ای دل               

به بحر هستی دیگر تو چون حبابی ای دل

تو كوشی  ای دل زارم   شده غم هر شب یارم

چه خواهی از خاكستر من ای دل ای دل                    

رهایی از بیدادت مشكل مشكل

چه  گونه  باورم  شود  بین  ما نباشد  دگر صفایی   

رمیده ای ز آشیان این تویی كه از سینۀ من جدایی