گلهای رنگارنگ ۵۵۶

الا   ای  قطرۀ  اشكی   كه  بر   مژگانم  آویزی

نه آوایی نه رویایی نه دنیایی بی تو مانده به جا

نه می جویی نه می آیی نه می خواهی عشق پاك مرا

نه می خوانی نغمه های مرا  نوای بی هم نوای مرا

نه می پرسی این سكوت سیه چرا بر لب ها نشسته

تو هم دیگر وفا با ما نداری

كه با غم ها مرا تنها گذاری

نه می دانی ماجرای مرا   دل با درد آشنای مرا

نه می بینی رنج دوری تو چو خاری در پا شكسته

تو هم دیگر وفا با ما نداری

كه با غم ها مرا تنها گذاری

چو اشكی كه در خیال تو ریزم

ندانم چرا ز خود می گریزم 

كجا می روم ندانم

بیا تا مرا بود نیمه جانی

كه می ترسم افتم و برنخیزم نمانده به جان توانم

بهار دگر كه گل شكفد خزان شود عمرم آه

چرا نشوی چرا نشوی ز درد من آگاه

تو هم دیگر وفا با ما نداری

كه با غم ها مرا تنها گذاری

 سرمایۀ غم ز دست آسان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم

دل بر نكنم  ز دوست تا جان ندهم

كان درد به صد هزار درمان ندهم

تو هم  دیگر وفا  با  ما  نداری                

الا   ای  قطرۀ  اشكی   كه  بر   مژگانم  آویزی   

نه آوایی نه رویایی نه دنیایی بی تو مانده به جا

نه می جویی نه می آیی نه می خواهی عشق پاك مرا

نه می خوانی نغمه های مرا  نوای بی هم نوای مرا

نه می پرسی این سكوت سیه چرا بر لب ها نشسته

تو هم دیگر وفا با ما نداری

كه با غم ها مرا تنها گذاری

نه می دانی ماجرای مرا   دل با درد آشنای مرا

نه می بینی رنج دوری تو چو خاری در پا شكسته

تو هم دیگر وفا با ما نداری

كه با غم ها مرا تنها گذاری

چو اشكی كه در خیال تو ریزم

ندانم چرا ز خود می گریزم 

كجا می روم ندانم

بیا تا مرا بود نیمه جانی

كه می ترسم افتم و برنخیزم نمانده به جان توانم

بهار دگر كه گل شكفد خزان شود عمرم آه

چرا نشوی چرا نشوی ز درد من آگاه

تو هم دیگر وفا با ما نداری

كه با غم ها مرا تنها گذاری