گلهای رنگارنگ ۵۶۴

دو چشم مست تو را باده در سبو است هنوز                   

به خنده گفتی كه دلت چه از خدا می خواهد

به ناله گفتم ز خدا دلم تو را می خواهد

تویی تمام هستی من تویی سراسر وجودم

ز من جدا مشو كه عمری ز یاد تو جدا نبودم

قسم به این عاشقی و شكسته حالی

كه یك رگم از غم  تو  نمانده  خالی

آتش به پا كن به دست خود  در آشیانم

یك سر بسوزان ز شعله ها نام و نشانم

با سودای عشق تو پا تا سر اگر بسوزم

نرود در آن سوز و ساز غم جز نام تو بر زبانم

همه جا تویی پیدا در برابرم

كه نمی رود سیمایت ز خاطرم با یادت پیمان دارم

با خیال خود دارم گفتگوی تو

ز شرارۀعشق و آرزوی تو آتش ها بر جان دارم

سخنی ز من مگو كه تویی به جای من

ز جهان و هستی اش تو بمان برای من

نپسندم بی تو كه جهان را خواهم

تو چه خواهی تا من همه آن را خواهم

به خنده گفتی كه دلت چه از خدا می خواهد

به ناله گفتم ز خدا دلم تو را می خواهد

تویی تمام هستی من تویی سراسر وجودم

ز من جدا مشو كه عمری  ز  یاد تو جدا نبودم

قسم به این عاشقی و شكسته حالی

كه یك رگم از غم تو نمانده خالی

رفتم  اما  دل  من  مانده بر دوست هنوز

بگذارید  به  آغوش  غم  خویش   روم

گرچه  با  دوری  او  زندگیم  نیست ولی

همچو گل یك نفسم جا به سر سینه گرفت سینۀ

بعد  یك عمر كه  با  او  به وفا سر كردم

تازه دل  نالۀ جان سوز بر آرم همه عمر

می برم  جسمی  و جان در گرو اوست هنوز

بهتر از غم به جهان نیست مرا دوست هنوز

یاد او می  دمدم  جان به رگ و پوست هنوز

غم زده  زان خاطره  خوشبوست هنوز

با كه  این درد  بگویم  كه  جفا جوست  هنوز

همچو   چنگم  سر غم  بر سر زانوست هنوز

آن را كه غمی چون غم من نیست چه داند

وقت است  اگر از پای در آیم كه همه عمر باری

سوز  دل  یعقوب  ستم دیده   ز  من  پرس

ما   بی تو  به   دل  بر  نزدیم آب صبوری

كز هجر تو ام دیده چه شب  می گذراند

نكشیدم  كه  به  هجران  تو ماند

كه احوال دل سوختگان سوخته    داند

در آتش  سوزنده  صبوری  كه    تواند

هم  مگر  عشق  تو  همت  كند  و تربیتی

با همه زخم كه "سیمین" به دل از او دارد

طبع من لاله صحرایی خود روست هنوز

می كشد  نعره  كه  آرام دلم اوست هنوز