گلهای رنگارنگ ۵۷۰

خیزد شمیم جان ز سرایی كه جای توست

بر  بام  آن  فرشته  و  در  صحن آن پری

هر شب بر آسمان ز تو بستم ولی چه سود

خوش آنكه خانه ایش به جنب سرای توست

فرخنده خانه ای كه در آن خانه جای توست

دستم  بر آسمان  و لبم  در   دعای   توست

جدا ز تو ای رفته از بر من

شكفته گل و من جدا ز توام  

جدا ز تو ای رفته از بر من

نمانده دگر جان به پیكر من

كجا شود این قصه باور من

نمانده دگر جان به پیكر من   

غمت ز وجودم  نرفته  برون  دانم این  

بود چه نیازی به باغ و گلم ای امید دلم

جدا  ز  تو  ای  رفته  از  بر من

جواب   دلم   را    بگو     چه   بگویم

كه كنون بی خبر ز من و روزگار منی

آن زمان  كه  چو  گل  در  كنار  منی

نمانده   دگر  جان   به  پیكر  من

اگر  ز  تو   پرسد   به او چه  بگویم  

نفس  باد صبا  مشك فشان  خواهد شد

ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد

این تطاول كه كشید از غم هجران  بلبل

ای دل  ار عشرت  امروز  به  فردا  فكنی

گل عزیز است غنیمت  شمریدش  صحبت

مطربا مجلس انس است غزل خوان و سرود

عالم   پیر  دگر  باره  جوان  خواهد  شد

چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد

تا  سراپردۀ  گل  نعره  زنان  خواهد شد

مایه  نقد  بقا  را  كه  ضمان   خواهد  شد

كه به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد

چند گویی كه چنین رفت و چنان خواهد شد

عزیز  دل  تو  را  با خویشتن یك دل نمی بینم                

من بی خبر و در پی دل عشوه گری هست

او شاد  كه  جان  دادنم  از غم شده نزدیك

تهمت   زده ام    كرد   به     عشق دگری

یك  چند  دل  از بخت  فریب  عجبی خورد

دل  بی طپشی  نیست   حریفان   خبری   هست

من  خوش  كه   ز حال  دلم  او را خبری هست

كاش پرسند  كه غیر از تو به عالم دگری هست

پنداشت    تو   را با   من  مسكین نظری هست

جدا ز تو ای رفته از بر من

شكفته گل و من جدا ز توام  

جدا ز تو ای رفته از بر من  

نمانده دگر جان به پیكر من

كجا شود این قصه باور من

نمانده دگر جان به پیكر من 

غمت ز وجودم  نرفته  برون  دانم این  

بود چه نیازی به باغ و گلم ای امید دلم

جدا  ز   تو  ای  رفته  از   بر من

جواب   دلم   را    بگو     چه   بگویم  

كه كنون بی خبر ز من و روزگار منی

آن زمان  كه  چو  گل  در  كنار   منی

نمانده   دگر    جان   به   پیكر    من

اگر  ز    تو   پرسد   به او چه  بگویم