گلهای رنگارنگ ۵۷۶

به خانه ام ز تو آینه ای به جا مانده است  

گرفته زنگ غم و گشته پای تا سر چشم

از این نگاه غریبی كه  می كند  پیداست

دلش فسرده ز هجر است و دیده اش حیران  

نشانه ای است كز آن روی  دل گشا مانده است

ز بس  كه  چشم  به راه  تو  دل ربا مانده است

كه  سخت   دور   ز  دیدار   آشنا    مانده  است

كه تا چه  كرده و دور از رخت چرا مانده است

ساقی ببین آزرده ام ،ساقی ببین افسرده ام مست و خرابم 

ساقی ببین آزرده ام  افسرده ام  مست و خرابم

آه ای همیشه مهربان امشب تو هم كردی جوابم

ساقی اگر ساغرم شكنی قلب پاك مرا زیر پا فكنی

بر نمی گیرم از كوی عشق تو دامن

ساقی تویی آرزوی دلم گفتگوی دلم

پیش مستان بری آبروی دلم این تو و این دل من

دیوانۀ روی زمین ام می خواره ای بی همنشینم

چرا چرا ساغرم شكنی، دل مرا زیر پا فكنی

صد مست هم چون من فدایت قربان بی مهری و وفایت

چرا چرا ساغرم شكنی دل مرا زیر پا فكنی

دیوانۀ روی زمین ام می خواره ای بی همنشینم

تو كه خود آگه ز درد منی چرا  مرا  زیر پا فكنی

ساقی اگر ساغرم شكنی قلب پاك مرا زیر پا فكنی

بر نمی گیرم از كوی عشق تو دامن

نیمه   شب    با   نوای   ناكامی

در  دل  آن  سكوت   رویا   خیز 

سر   نهادم   به   دامن   مهتاب

تو    وفا   دیدی  و  جفا   كردی 

دل سپردن به تو خطا كاری است

از  غم  عشق  ناله ها   كردم    

گریه   كردم   خدا  خدا  كردم

گفتگوی   تو   با   صبا  كردم                    

من   جفا   دیدم  و  وفا   كردم

من  چنین   كردم  و خطا كردم

گرچه افكندی ز چشم خویش آسانم چو اشک  

در كنارم سحری  طالع  بیدار  آمد

گفتمش من به پرستاری دل مشغولم

گفت برخیز پیام آور  دلدار آمد

گفت برخیز دوای دل بیمار آمد

ساقی ببین آزرده ام ،ساقی ببین افسرده ام مست و خرابم 

ساقی ببین آزرده ام  افسرده ام  مست و خرابم

آه ای همیشه مهربان امشب تو هم كردی جوابم

ساقی اگر ساغرم شكنی قلب پاك مرا زیر پا فكنی

بر نمی گیرم از كوی عشق تو دامن

ساقی تویی آرزوی دلم گفتگوی دلم

پیش مستان بری آبروی دلم این تو و این دل من

دیوانۀ روی زمین ام می خواره ای بی همنشینم

چرا چرا ساغرم شكنی، دل مرا زیر پا فكنی

صد مست هم چون من فدایت قربان بی مهری و وفایت

چرا چرا ساغرم شكنی دل مرا زیر پا فكنی

دیوانۀ روی زمین ام  می خواره ای بی همنشینم

تو كه خود آگه ز درد منی چرا مرا زیر پا فكنی

ساقی اگر ساغرم شكنی قلب پاك مرا زیر پا فكنی

بر نمی گیرم از كوی عشق تو دامن