گلهای رنگارنگ ۵۷۹

      
ترانه: هایده         
 


در عهد ما ای بی خبران عیش و نوش عمر گذران

شور و حال آشفته سران بزم گرم صاحب نظران كو 

در جمع ما ای همسفران داغ و درد صاحب هنران 

راه و رسم روشن بصران آه و اشك خونین جگران كو 

دل ها سرد و جان پر درد و 

جهان ز گرمی افتاده  سری نمانده آزاده 

نی زن بی نی ساقی بی می       

بزم گرم صاحب نظران آه و اشك خونین جگران كو 

شراب و شعر و آهنگی نمی زند به دل چنگی

صفای چشمه ساری نمانده در بهاری

نشاط روز و شب رفته 

ز چهره ها طرب رفته

به كار باده نوشان نمانده اعتباری

جهان ز گرمی افتاده سری نمانده آزاده

نی زن بی نی ساقی بی می 

بزم گرم صاحب نظران آه و اشك خونین جگران كو

 
      (معینی ˜کرمانشاهی)
       
       
دکلمه: فخری نیكزاد    
 

چه شد كه ماه مراد از كرانه ای نرسید      

از آنكه نام خوشش نقش لوح گردون بود   

چگونه ریخت شفق خون روشنایی را        

چنان ز پنجۀ بیداد شور نغمه گریخت        

غبار   غصه    بر   آینه ها    فرود    آمد              

به  اشك  پنجره  دم  سردی  خزان  خندید          

مگر  بهار  جوان  را  سلامت از كف رفت        

زمین سخاوت خورشید را به سخره گرفت        

چنان  پرندۀ  مهر  از  خدنگ كینه گریخت        

مرا  به   پاس   وفا   پایمال   دشمن  كرد             

شبی رسید و حریف شبانه ای نرسید

به دست خاك نشینان نشانه ای نرسید

كه پای صبح به هیچ آستانه ای نرسید

كه بانگ چنگ به داد ترانه ای نرسید

ولی   نسیم  نشاط  از   كرانه ای  نرسید

لهیب   آه   گل  از   گرمخانه ای    نرسید

كه پیر گشت  و به وصل جوانه ای نرسید

كه  آب  صافی  نورش  به دانه ای نرسید

كه هرچه رفت  به  هیچ آشیانه ای نرسید

به دست دوست به از این بهانه ای نرسید

 
      نادر نادرپور (غزل)
       
ترانه : هایده    
 


در عهد ما ای بی خبران عیش و نوش عمر گذران

شور و حال آشفته سران بزم گرم صاحب نظران كو 

در جمع ما ای همسفران داغ و درد صاحب هنران 

راه و رسم روشن بصران آه و اشك خونین جگران كو 

دل ها سرد و جان پر درد و 

جهان ز گرمی افتاده  سری نمانده آزاده 

نی زن بی نی ساقی بی می       

بزم گرم صاحب نظران آه و اشك خونین جگران كو 

شراب و شعر و آهنگی نمی زند به دل چنگی

صفای چشمه ساری نمانده در بهاری

نشاط روز و شب رفته 

ز چهره ها طرب رفته

به كار باده نوشان نمانده اعتباری

جهان ز گرمی افتاده سری نمانده آزاده

نی زن بی نی ساقی بی می 

بزم گرم صاحب نظران آه و اشك خونین جگران كو

 
      (معینی ˜کرمانشاهی)
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       
       

Back to programme page