برگ سبز ۱۶۵

      
گوینده: روشنک        
 

چشم بگشا که جلوه دلدار

این تماشا چوبنگری گویی

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار  

 
      منسوب به عطار (قصیده)
       
دکلمه: روشنک      
 

نخواهم من طریق و راه طامات 

گهی با می گسارم انده خویش

گهی شطرنج بازم با حریفان 

گهی شه رُخ شوم با عیش و راحت  

مرا می ‌باید و مسكن خرابات

گهی با جام باشم در مناجات

گهی راوی شوم با شعر و ابیات

گهی از رنج گردم باز شهمات

 
      حکیم سنایی (غزل)
دکلمه: روشنک      
 

دل گفت كه آرزوی دلدار خوش است  

چون دیده بدید گفت دیدار خوش است  

لب گفت سخن همیشه با یار خوش است

لبخندزنان به هر سه افسونگر عشق

 
  گفتا به كمند من گرفتار خوش است    
      حکیم سنایی (غزل)
       
آواز: محمودی خوانساری    
 

بخت آیینه ندارم كه در او می نگری  

من چنان عاشق رویت كه ز خود بی‌خبرم  

گفتم از دست غمت سر به جهان در بنهم  

گر تو از پرده برون آیی و رُخ بنمایی   

عذر سعدی ننهد هر كه تو را نشناسد 

خاك بازار نیرزم كه بر او می‌گذری

تو چنان فتنة خویشی كه ز ما بی‌خبری

نتوانم كه به هر جا بروم در نظری

پرده بر كار همه پرده‌نشینان بدری

حال دیوانه نداند كه ندیده است پری

 
      سعدی (غزل)
       
دکلمه: روشنک      
  زیبد كه ز درگاهت نومید نگردد باز آن‌كس كه به امیدی بر خاك درت افتد  
      عراقی (غزل)
       
گوینده: روشنک      
  این هم برگ سبزی بود تحفة درویش، علی نگه‌دار شما.  
       

Back to programme page