برگ سبز ۱

  

 

           
گوینده: پیمان        
 

چشم بگشا که جلوهٔ دلدار

این تماشا چو بنگری گویی

به تجلی است از در و دیوار

لیس فی‌الدار غیرهُ دیّار

 
 

 

 

منسوب به عطار (قصیده)
گوینده: پیمان      
 

عزم آن دارم که امشب نیمه مست

سر به بازار قلندر برنهم

پای کوبان کوزهٔ دُردی به دست

پس به یک ساعت ببازم هر چه هست

 
 

 

 

عطار (غزل)
گوینده: پیمان        
 

تا کی از تزویر باشم رهنمای

پردهٔ پندار می‌باید درید

ساقیا در ده شرابی دلگشای

تا که از پندار باشم خودپرست

توبه تزویر می‌باید شکستد

هین که دل برخاست می بر سر نشست

 
      عطار (غزل)
آواز: ذبیحی      
 

ای نوبهار عاشقان داری خبر از یارما

 

 

ای از تو آبستن چمن وی از تو خندان باغ‌ها

 

 

ای بادهای خوش نفس عشاق را فریادرس

 

 

 

ای پاک‌تر از جان جان آخر کجا بودی کجا

 

 

ای فتنهٔ روم و حبش حیران شدم کاین بوی خش

 

 

پیراهن یوسف بودش یا خود ردای مصطفی

 

  ای قیل و ای قال تو خوش وی جمله اشکال تو خوش  
 

 

ماه تو خوش سال تو خوش  ای سال و مه چاکر تو را

 
       مولانا (غزل)

     
  روی تو خوش بوی تو خوش زلف تو  خوش موی تو خوش 
   

لعل تو خوش خوی تو خوش  خوش گشته‌ام تو حال ما

 

  تو سر به ‌سر جانی مگر یا خضر دورانی مگر 
   

یا آب حیوانی مگر کز توست  آن نشو و نما  

 

  صد سوسن و صد یاسمین از گلستان جان ببین  
   

چون نرگس حورانه‌ای عازم شده  سوی ختا

 

  آفاق را آراسته عشاق را پیراسته  
    صد مهر و ماه از روی او هر لحظه  می‌یابد ضیا
        منسوب به مولانا (غزل)
گوینده: پیمان    

در میکده دوش زاهدی دیدم مست

گفتم ز چه در میکده جا کردی

تسبیح به گردن و صراحی  در دست

گفت از میکده هم به سوی  حق راهی هست

 
      شیخ بهایی (رباعی)
گوینده: پیمان      
 

هر شب دل پُر خونم برخاک درت افتد

زیبد که ز درگاهت نومید نگردد باز

باشد که چو روز آید بر وی گذرت افتد

آن‌کس که به امیدی بر خاک درت افتد

 
      عراقی (غزل)
       
   زیبد که ز درگاهت نومید نگردد باز   آن کس که به امیدی بر خاک درت افتد  
     عراقی (غزل)  
  این هم برگ سبزی بود تحفهٔ درویش، شب بخیر، علی نگه‌دار شما  



Back to programme page