برگ سبز ۲۰۱

چشم بگشا که جلوۀ دلدار

این تماشا چوبنگری گویی

لیس فی الدار غیره دیّار

منسوب به عطار(قصیده)

(دکلمه) نوری

نه تنها روی شهرآشوب دارد

بُت من هرچه دارد خوب دارد

شاعرناشناس

(دکلمه) روشنک

امشب که رُخش بزم فروزمن و توست

 بنشسته وجز شمع کسی پیشش نیست

خوش باش دلا که وقت سوزمن وتوست 

پروانه بیا که روز روز من و توست 

راضی اصفھانی (غزل)

(دکلمه) روشنک

ناچارهرکه صاحب روی نکو بُود

ای گُل تو نیزخاطر بلبل نگاه دار

پاکیزه روی درهمه شهری بُود ولی

هرجا که بگذرد همه چشمی براو بُود

کانجا که رنگ وبوی بُود گفتگو بُود

نه چون تو پاکدامن وپاکیزه خو بُود 

سعدی (غزل)

(آواز) قوامی

جزآستان توام درجهان پناهی نیست

چرا ز کوی خرابات روی برتابم ؟

زمانه گر فکند آتشم به خرمن عمر

مباش درپی آزار و هرچه خواهی کن

چوپیشگیری راهش کنم چه چاره کنم

جزآستان توام درجهان پناهی نیست

سَر مرا بجز این در حواله گاهی نیست

کزین بِهم به جهان هیچ رسم و راهی نیست

بگو بسوز که برمن به برگ کاهی نیست

که درطریقت ما غیراز این گناهی نیست

دل گسسته عنان را که رو به راهی نیست؟

سَرمرا بجز این در حواله گاهی نیست

حافظ(غزل)

(دکلمه) نوری

زیبد که ز درگاهت نومید نگردد باز

آن کس که به امیدی برخاک دَرت افتد 

عراقی (غزل)

این هم برگ سبزی بود تحفۀ درویش؛ علی نگهدار شما.