برگ سبز ۲۰۷

      
گوینده: روشنک        
 

چشم بگشا که جلوه دلدار

این تماشا چوبنگری گویی

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار  

 
      منسوب به عطار (قصیده)
       
دکلمه: روشنک      
 

ما ز خرابات عشق مست الست آمدیم

دوست چهل بامداد در گل ما داشت دست

پیش ز ما جان ما خورد شراب الست

نام خرد چون بریم چون همه مست آمدیم

تا چو گل از دست دوست دست به دست آمدیم

ما همه زان یک شراب مست الست آمدیم

 
      عطار (غزل)
       
       
 

هر نفسی شور عشق در دو جهان افکنی 

جان و دل خسته را ز آرزوی خویشتن

آتش سودای خویش در دل و جان افکنی

گه به خروش آوری گه به فغان افکنی

 
      عطار (غزل)
آواز: حسین قوامی      
 

در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی

كشتی باده بیاور كه مرا بی رخ دوست

سخن غیر مگو با من معشوقه پرست

كرده‌ام توبه به دست صنمی باده‌فروش

ذکر این نكته مگر شمع برآرد به زبان   

خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی

گشته هر گوشه چشم از غم دل دریایی

كز وی و جام می‌ام نیست به كس پروایی

كه دگر می نخورم بی‌رُخ بزم‌آرایی

ورنه پروانه ندارد به سخن پروایی

 
      حافظ (غزل)
       
دکلمه: روشنک      
  زیبد كه ز درگاهت نومید نگردد باز

آن‌كس كه به امیدی بر خاك درت افتد

 
      عراقی (غزل)
گوینده: روشنک      
  این هم برگ سبزی بود تحفة درویش، علی نگه‌دار شما.  
       
       

Back to programme page