برگ سبز ۲۰۸

چشم بگشا که جلوه دلدار

این تماشا چوبنگری گویی

به تجلی است از درودیوار

لیس فی الدارغیره دیار  

چون است حال بستان، ای باد نوبهاری   

هر ساعت از لطیفی، رویت عرق برآرد

گل نسبتی ندارد، با روی دلفریبت  

وقتی كمند زلفت، گاهی كمان ابرو  

هر درد را كه بینی درمان و چاره‌ای هست           

كز بلبلان برآمد، فریاد بی‌قراری

چون بر شكوفه بارد، باران نوبهاری

تو در میان گل‌ها، چون گل میان خاری

این می‌كِشد به زورم، وان می‌كُشد به زاری

درمان درد سعدی، با دوست سازگاری

وقتی دل سودایی می‌رفت به بستان‌ها 

گه نعره زدی بلبل، گه جامه دریدی گل

ای مهر تو در دل‌ها، وی ذكر تو بر لب‌ها

تا خار غم عشقت، آمیخته در دامن  

بی‌خویشتنم كردی بوی گل و ریحان‌ها

با یاد تو افتادم از یاد برفت آن‌ها

وی شور تو در سرها، وی سرّ تو در دل‌ها

كوته نظری باشد رفتن به گلستان‌ها

گل نسبتی ندارد، با روی دلفریبت  

وقتی كمند زلفت، گاهی كمان ابرو

تو در میان گل‌ها چون گل میان خاری

این می‌كِشد به زورم، وان می‌كُشد به زاری