برگ سبز ۲۵۰

      
دکلمه: روشنک        
 

من بودم دوش و آن بت بنده نواز  

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید

از من همه لابه بود و از او همه ناز

شب را چه گنه، قصة ما بود دراز

 
      مولوی (رباعی)
       
دکلمه: روشنک      
 

سحر به بوی نسیمت به مژده جان سپرم 

به رغم فلسفیان بشنو این دقیقه ز من 

اگر امان دهد امشب فراق تا سحرم

كه غایبی تو و هرگز نرفتی از نظرم

 
      ادیب نیشابوری (غزل)
       
دکلمه: روشنک      
  شد یار یار دیگران، با دیگران یاریش بین    با عاشقان شد سر گران، عاشق نگه‌داریش بین  
      امیرخسرو دهلوی (غزل)
دکلمه: روشنک      
 

كار، كار عشق و مشكل بار، بار هجر و سنگین

همدمم در روز محنت، محرمم در شام هجران 

كار و بارم داند آن خو، دارد این‌سان كار و باری

گریه‌های سوزناكی، ناله‌های زار زاری

 
      حبیب یغمایی (غزل)
       
آواز: محمدرضا شجریان      
 

مَخمورِ جامِ عشقم ساقی بده شرابی

عشق رُخ چو ماهش در پرده راست ناید 

شد حلقه قامت ما، تا بعد از این رقیبت 

مخمور آن دو چشمت ساقی كجاست جامی 

چون آفتاب رویش در دیده می نگنجد 

در انتظار رویت ما با امیدواری 

پُر كن قدح كه بی می، مجلس ندارد آبی

مطرب بزن نوایی، ساقی بده شرابی

زین در دگر  نراند، ما را به هیچ بابی

بیمار آن دو لعلت، آخر كم از جوابی

ای دل چه سود دارد، در دیده اضطرابی

وز عشوة لبانت ما و خیالِ خوابی

 
      حافظ (غزل)
       
       
       
       
       

Back to programme page