برگ سبز ۲۵۳

چه بد کردم که پیمانم شکستی

به عشوه پردۀ مِهرم دریدی

امید وصل در جانم شکستی ؟

ز غمزه مُهر ایمانم شکستی ؟

مُجیربیلقانی(دوبیتی)

(دکلمه) روشنک

در دوستیت شهری گشتند مرا دشمن

زین سان که منم بی تو دورازتومبادا کس

برمن که کند رحمت هم گر تونبخشایی؟

نه دسترسی بر تو نه بی تو شکیبایی

شاعر ناشناس(غزل)

(دکلمه) روشنک

گُل صبحدم ازشاخ برآشفت وبریخت

بدعهدی عمربین که یک هفته زشاخ

با باد صبا حکایتی گفت و بریخت 

گُل سرزد و غنچه کرد و بشکفت و بریخت

مجیر بیلقانی (رباعی)

(آواز) قوامی

اگرم حیات بخشی وگرم هلاک خواهی

من اگر هزار خدمت بکنم گناهکارم

به کسی نمی توانم که شکایت ازتوخوانم

غم عشق اگربکوشم که زدوستان بپوشم

سر بندگی به خدمت بنهم که پادشاهی 

تو اگر هزار چون من بکُشی که بیگناهی 

همه جانب توخواهند وتوآن کنی که خواهی 

سخنان سوزناکم بدهد برآن گواهی 

سعدی (غزل)

(دکلمه) روشنک

برو ای یار دلارام برو

گر توخود آب حیاتی به مَثَل

برو ای ماه گُل اندام برو 

به خدا کِت نبرم نام برو 

شاعر ناشناس (غزل)

(دکلمه) روشنک

این ذوق و سماع ما مجازی نبُود

با بیخبران بگو که ای بیخبران

وین وجد که می کنیم بازی نبُود

بیهوده سخن به این درازی نبُود

علاالدوله سمنانی (رباعی)

(دکلمه) روشنک

هرخانه اگربه طاعت آباد کُنی

گربنده کنی به لطف آزادی را

زان به نبُود که خاطری شاد کنی

به زانکه هزار بنده آزاد کنی

علاالدوله سمنان (رباعی)