برگ سبز ۲۶۲

 

 

 

 

 

 

گوینده ( روشنک) :

 

 

 

 

 

 

  می كشم دردی كه درمانیش نیست

  می روم راهی كه پایانیش نیست

 

 

هر كجا دردیست درمانیش هست

درد عشق است آنكه درمانیش نیست

 
 

هر كه جان در راه جانانی نباخت

یا زدل دور است یا جانیش نیست

 
     

سلمان ساوجی

 

خورشید رُخَش كرد بر آفاق تجلی

ای دیده وران طاقت دیدار كه دارد

 
 

در زیر فلك راست بگوئید كه امروز

بالا تر از این قامت و رفتار كه دارد

 
     

سلمان ساوه ای

آواز (محمودی خوانساری) :

     
 

در شب هجر تو شرمنده ی احسانم كرد

دیده از بس گهر اشك به دامانم كرد

 
 

شمّه یی از گل روی تو به بلبل گفتم

آن تُنُك حوصله رسوای گلستانم كرد

 
 

داستان شب هجران تو گفتم با شمع

آنقدر سوخت كه از گفته پشیمانم كرد

 
     

سخای لاری (غزل)

 

غمت در نهانخانه ی دل نشیند

بنازی كه لیلی به محمل نشیند

 
 

مرنجان دلم را كه این مرغ وحشی

زبامی كه برخاست مشكل نشیند

 
     

طبیب اصفهانی (غزل)

 

ذوق تعمیر نمی خواست زآب و گِلِ من

خانه سیل غم آباد كه ویرانم كرد

 
 

 زلف او بود "سخا" حاصل سرمایه ی عمر

 شانه آخر زكفم برد و پریشانم كرد

 
 

 

 

سخای لاری ( غزل)

       
       

 

 

 

 

 

 

 

Back to programme page