برگ سبز ۲۷۱

 گوینده (روشنک) :

بِگُذشتی و ندیدی گذرِ اشكی و آهی

خوب كردی به دو چشم تو نیرزم به نگاهی

آن چنانی كه تویی ناز تو را زیبد و شاید

تا به جایی كه به راه تو فتد چشم به راهی

آفتابی تو و باید به همه خلق بتابی

جز جنون نیست كه دل می طلبد وصل تو گاهی

عماد خراسانی (غزل)

 آواز (محمد رضا شجریان) :

شب فراق كه داند كه تا سحر چندست

مگر كسی كه به زندان عشق در بندست

بگفتم از غم دل راه بوستان گیرم

كدام سرو ببالای دوست مانندست

پیام من كه رساند به یار مهر گسل

كه بر شكستی و ما را هنوز پیوندست

قسم به جان تو خوردن طریق عزت نیست

بخاكپای تو كه آن هم عظیم سوگندست

زدست رفته نه تنها منم درین سودا

چه دست ها كه زدست تو بر خداوندست

 سعدی (غزل)

گوینده (روشنک) :

دولت خاص گدایان درِ میكده دارند

سر سپارند كسی را كه طلب كرده كلاهی

چه بگویم به تو ای منكر می زانكه نداری

دل آشوبگری ، چشم تری ، بخت سیاهی

باز هم كشور دل با همه جور تو نگیرد

اگر از ماهرخان گِرد كند چرخ سپاهی

عماد خراسانی (غزل)

شادی ندارد آنكه ندارد به دل غمی

آن را نیست عالم غم ، نیست عالمی

راز ستاره از منِ شب زنده دار پرس

كز گردش سپهر نیاسوده ام دمی

دل بسته ام چون غنچه به راهِ نسیم صبح

بو كه تا بشكفد دلم از بوی همدمی

 جلال همایی (غزل)

ای شعله ی عشق خانمانسوز

ای جان ده و جان ستانِ جانسوز

هر چند كه حاصل تو غم بود

قربان غمت شوم كه كم بود

 جلال همایی