برگ سبز ۲۸۲

گوینده (روشنک) :

شبی گریم شبی نالم زهجرت داد ازاین شبها  

به شب های غمت در مانده ام فریاد از این شبها  

بسم روز از غمت شب شد ، بسم شب روز و من بی تو

بسر بردم غمین زان روز ها نا شاد از این شبها

چنین كز دوریت هر شب در آب و آتشم دانم

كه روز هستیم آخر رود بر باد ازین شبها

به اشك و آه چندم شمع سان هر شب سحر گردد

نسیم مرگ كو تا سازدم آزاد ازین شبها

 مشتاق اصفهانی (غزل)

در كوی خرابات كسی را كه نیاز است

هشیاری و مستیش همه عین نماز است

آنجا نپذیرند صلاح و ورع امروز

آنچ از تو پذیرند در این كوی نیاز است

 عراقی

گوینده (روشنک) :

منزل بسی دور و به پا ما را شكسته خار ها

واماندگان را مهلتی ، ای كاروان سالار ها

گو باغبان بر روی ما بندد در گلزار را

ما را نگاهی بس بود از رخنه ی دیوار ها

طبیب اصفهانی

 آواز (محمودی خوانساری) :

حاشا كه من به موسمِ گل تَركِ می كنم

من لافِ عقل می زنم این كار كی كنم

مطرب كجاست تا همه محصولِ زُهد و علم

در كارِ بانگِ بَربَط و آوازِ نی كنم

از قیل و قالِ مدرسه حالی دلم گرفت

یك چند نیز خدمتِ معشوق و می كنم

كو پیكِ صبح تا گِله های شب فِراق

با آن خجسته طالع و فرخنده پی كنم

از نامه سیاه نترسم كه روز حَشر

با فیضِ لطفِ او صد ازین نامه طی كنم

این جان عاریت كه به حافظ سپرده دوست

روزی رُخش ببینم وتسلیمِ وی كنم

 حافظ (غزل)