برگ سبز ۲۹۴

گوینده (روشنک) :

  در دلِ شب دیده بیدار من

  بیند آن یاری كه دل را آرزوست

بانگی آید چون پرِ پروانه نرم

ماه را با آب گویی گفتگوست

نرم نرمك می رسد نزدیك من

كیست پرسم ، باد گوید اوست ، اوست

صحبای قمی

ندانم زمرغان چرا مرغِ شب

زهستی نشانی جز آواش نیست

بنالد به بستان شبان دراز

تو گویی كه امید فرداش نیست

دكترلطفعلی صورتگر

صحبا خُم باده می فروشی بودست

پیمانه حریف باده نوشی بودست

آن را كه به میخانه سبو می نامند

مستی است كه هر لحظه به دوشی بودست

راهبِ نائینی

راهب خُم باده پیرِ دیری بودست

پیمانه حریف گرمسیری بودست

آن مُشتِ گِلی كه هست خِشتِ سر خُم

میخاره ى عاقبت به خیری بودست

راهبِ نائینی

آواز (جمالِ وفایی) :

نكته ای هست  در این پرده كه عاشق داند

ور نه چشم و لب و رخسار و دهان این همه نیست

خود مگر روزِ جزا رخ بنمایی ورنه

جلوه ى حور و تماشای جنان این همه نیست

كوهكن تا به دل اندیشه ى شیرین دارد

گر به مژگان بكَنَد كوهِ گران این همه نیست

جامِ می نوش بیادِ شه فرهاد شعار

كه مدارِ فلك و دورِ زمان این همه نیست

فروغی بسطامی (غزل)