برگ سبز ۲۹۸
|
|
|
|
|
|
گوینده (روشنک) : |
|
|
|
|
|
|
ای زلف تو هر خمی كمندی |
چشمت به كرشمه چشم بندی |
|
||
دیوانه عشقت ای پری رو |
عاقل نشود به هیچ بندی |
||||
یارب چه شدی اگر به رحمت |
باری سوی ما نظر فكندی |
||||
یا چهره بپوش یا بسوزان |
بر روی چو آتشت سپندی |
||||
سعدی (غزل) |
|||||
ای آرزوی گمشده مهمان كیستی |
درد منی بگوی كه درمان كیستی |
||||
دامان من ز اشك ندامت پُر آتش است |
ای نو گل شكفته بدامان كیستی |
||||
شد پنجه كه شانه ی آن زلف پُر شكن |
ای جمع حُسن و لطف پریشانِ كیستی |
||||
عماد خراسانی (غزل) |
|||||
آواز (قوامی) : |
|||||
همه شب راهِ دلم بر خم گیسوی تو بود |
آه ازین راه كه باریك تر از موی تو بود |
||||
رهرو عشق ازین مرحله آگاهی داشت |
كه ره قافله ی دیر و حرم سوی تو بود |
||||
پیش از آندم كه شود آدم خاكی ایجاد |
بر سر ما هوسِ خاك سر كوی تو بود |
||||
زان شكستم بهم آیینه خود بینی را |
كه نگاهم همه در آیینه روی تو بود |
||||
فروغی بسطامی (غزل) |
|||||
|
|
|
|
|
|