برگ سبز ۳۱۰

گوینده (فخری نیکزاد ):

  دیدن روی تو و دادن جان مطلب ماست

  پرده بردار زرخساره که جان بر لب ماست

بت روی تو پرستیم و ملامت شنویم

بت پرستی اگر این است که این مذهب ماست

شرب می با لب نوشین تو ما راست حلال

بی خبر زاهد از این ذوق که در مشرب ماست

نیست جز وصف رخ و زلف تو ما را سخنی

در همه سال و مه این قصه روز و شب ماست

فرصت شیرازی (غزل)

باز امشب ای ستاره تابان نیامدی

باز ای سپیده شب هجران نیامدی

شمعم شکفته بود که خندد به روی تو

افسوس ای شکوفه خندان نیامدی

با ما سر چه داشتی ای تیره شب که باز

چون سرگذشت عشق بپایان نیامدی

نشناختی فغان دل رهگذر که دوش

ای ماهِ قصر بر لب ایوان نیامدی

در طبع شهریار خزان شد بهار عشق

زیرا تو خرمن گل و ریحان نیامدی

شهریار (غزل)

آواز (ایرج) :

زهرِ غمِ هجرِ تو بجان کارگر افتاد

امیدِ وصالِ تو به عمرِ دگر افتاد

عشق تو زند راه خراباتی و زاهد

این شعله که شوخ است که بر خشک و تر افتاد

در هفت قدح گوهر غلطانی اگر هست

اشکی است که از دامن مژگان تر افتاد

حزین لاهیجی (غزل)